الأمالي (ترجمه هدایتی): تفاوت میان نسخهها
خط ۶۸: | خط ۶۸: | ||
[[هدایتی، ابوالفضل]] (مترجم) | [[هدایتی، ابوالفضل]] (مترجم) | ||
[[ | [[امالی شيخ صدوق]] | ||
== پیوندها == | == پیوندها == |
نسخهٔ ۱۶ ژانویهٔ ۲۰۱۷، ساعت ۱۳:۱۳
نام کتاب | الامالی |
---|---|
نام های دیگر کتاب | |
پدیدآورندگان | هدایتی، ابوالفضل (مترجم)
ابنبابویه، محمد بن علی (نويسنده) |
زبان | فارسی
عربی |
کد کنگره | BP 129 /الف2 الف8041 1389الف |
موضوع | احادیث شیعه - قرن 4ق. |
ناشر | نسيم کوثر |
مکان نشر | قم - ایران |
سال نشر | 1389 هـ.ش |
کد اتوماسیون | AUTOMATIONCODE19244AUTOMATIONCODE |
الأمالي، اثر ابوجعفر محمد بن على بن بابويه قمى، معروف به شيخ صدوق، كتابى است روايى به زبان عربى كه به قلم ابوالفضل هدايتى، به فارسى ترجمه شده است.
مترجم، سعى نموده تا اصل امانت در ترجمه را در حد امكان رعايت نمايد؛ بدين منظور، عبارات را تقريبا بهصورت تحتاللفظى ترجمه كرده است. بااينحال، در برخى از موارد، اين اصل بهخوبى رعايت نشده و در مواضعى، افتادگىهاى جزيى، به چشم مىخورد.
در ابتداى كتاب، مقدمه مختصرى از ناشر، ذكر گرديده كه در آن، به عظمت و جايگاه شيخ صدوق، اشاره شده است. در اين مقدمه، اين نكته بيان شده است كه در قرن چهارم هجرى، تشيع داراى دو مكتب و مشرب فكرى در دو نقطه از بلاد اسلامى؛ يعنى بغداد و قم بود و اين دو مكتب، در اصل، هيچگونه تعارض و تقابلى با يكديگر نداشتند، اما در شيوه نگرش به بحثهاى كلامى، اعتقادى و فقهى، تفاوتهاى ويژهاى داشتند. مكتب بغداد كه نماينده آن شيخ مفيد، سيد مرتضى، شيخ طوسى و شاگردانشان بودند، در عين استفاده از احاديث معصومين(ع)، به روشهاى عقلگرايانه و نقادانه هم توجه خاص داشتند، ولى مكتب قم كه نمايند آن شيخ صدوق و استادان و شاگردان او بودند، با حديثگرايى و تعبد در روايات، از بهكارگيرى عقل در موضوعات دينى پرهيز داشتند و يا آن را به حداقل رسانيده بودند. به نظر نويسنده مقدمه، شايد علت اين تفاوت، ويژگىهاى محيط زندگى اين بزرگواران باشد؛ چون در بغداد، شيعيان مستقيما با اهل تسنن تماس داشتند و بايد مسائل را بهگونهاى مطرح مىكردند كه براى آنان قابل پذيرش باشد، ولى در قم چنين نبود و استناد به حديث معصومين(ع) مىتوانست قول فصل باشد[۱].
در اين اثر، متن امالى در كنار ترجمه آن قرار گرفته است؛ بدين صورت كه ابتدا متن آمده و در صفحه بعد، ترجمه فارسى آن، ذكر شده است.
فهرست ابواب، در انتهاى كتاب آمده است.
در پاورقىها، به ذكر منابع پرداخته شده است.
پانویس
- ↑ مقدمه، ص 4
منابع مقاله
مقدمه و متن كتاب.