۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز (جایگزینی متن - ':==' به '==') |
جز (جایگزینی متن - 'ه«' به 'ه «') |
||
خط ۵۹: | خط ۵۹: | ||
خواجه، در اين کتاب، علاوه بر آيات و احاديث، از رأىها و گفتههاى بوذرجمهر، انوشيروان، روشنك دختر دارا و مانند اينها و از گفتههاى سقراط، افلاطون، [[ارسطو]]، ديوجانس، اسكندر، فيثاغورث و... نيز بهره برده است. وى كوشيده است بدون هيچ تعصبّى همه آراى برگزيده و صحيح را در باره اخلاق نظرى از كليه منابعى كه در عصر او در دسترس دانشمندان بوده است، خواه قرآن كريم و احاديث نبوى و خواه عقايد صوفيان و زاهدان و خواه انديشههاى ايرانيان باستان و فيلسوفان هند و يونان، گرد آورد و به ويژه از گفتههاى اخوان الصفا و سخنان داعيان فرقه اسماعيليه، بسيار استفاده كرده است. مرحوم دانشپژوه به نقل از يادنامه خواجه نصير، يادآورى نموده | خواجه، در اين کتاب، علاوه بر آيات و احاديث، از رأىها و گفتههاى بوذرجمهر، انوشيروان، روشنك دختر دارا و مانند اينها و از گفتههاى سقراط، افلاطون، [[ارسطو]]، ديوجانس، اسكندر، فيثاغورث و... نيز بهره برده است. وى كوشيده است بدون هيچ تعصبّى همه آراى برگزيده و صحيح را در باره اخلاق نظرى از كليه منابعى كه در عصر او در دسترس دانشمندان بوده است، خواه قرآن كريم و احاديث نبوى و خواه عقايد صوفيان و زاهدان و خواه انديشههاى ايرانيان باستان و فيلسوفان هند و يونان، گرد آورد و به ويژه از گفتههاى اخوان الصفا و سخنان داعيان فرقه اسماعيليه، بسيار استفاده كرده است. مرحوم دانشپژوه به نقل از يادنامه خواجه نصير، يادآورى نموده كه «خواجه به جنبه انسانى، بيشتر اهميت مىداد و آزادانديش بود و مزه آزادى فيلسوفانه را چشيده و با همه گونه دانشمندان از اسماعيلى و شيعى و سنّى نشست و برخاست داشت و به آنها احترام مىگذاشت و چندان تعصّب مذهبى روا نمىداشت». | ||
با تمامى اين اوصاف، وى در کتاب، به ويژه در بابهاى دوم و سوم، اعتقاد خويش را به تشيع نشان داده است و بىنظرى و عدم تعصب او در نقل گفتههاى داعيان و حكيمان و فيلسوفان، دليل بر مشرب حكيمانه و وسعت نظر و پيروى از روش علمى در تأليف کتاب است. | با تمامى اين اوصاف، وى در کتاب، به ويژه در بابهاى دوم و سوم، اعتقاد خويش را به تشيع نشان داده است و بىنظرى و عدم تعصب او در نقل گفتههاى داعيان و حكيمان و فيلسوفان، دليل بر مشرب حكيمانه و وسعت نظر و پيروى از روش علمى در تأليف کتاب است. |
ویرایش