۴۲۵٬۲۲۵
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ': ==' به '=='
جز (جایگزینی متن - ' ' به ' ') |
جز (جایگزینی متن - ': ==' به '==') |
||
| خط ۵۵: | خط ۵۵: | ||
يكى از بخشهاى حساس زندگى محقق كركى انتخاب او به عنوان شيخ الاسلام رسمى كشور ايران و دادن اختيارات به اوست كه وظيفه وى را بيش از پيش سنگين كرد. اين مقام توسط شاه طهماسب به وى عطا شد و از طرفى اين فرمان نشانگر عظمت او در ميان شاهان صفوى به مثابه يك رهبر شيعى است . | يكى از بخشهاى حساس زندگى محقق كركى انتخاب او به عنوان شيخ الاسلام رسمى كشور ايران و دادن اختيارات به اوست كه وظيفه وى را بيش از پيش سنگين كرد. اين مقام توسط شاه طهماسب به وى عطا شد و از طرفى اين فرمان نشانگر عظمت او در ميان شاهان صفوى به مثابه يك رهبر شيعى است . | ||
== اساتيد | == اساتيد== | ||
على بن هلال جزايرى (بزرگترين استاد محقق ثانى)، محمد بن داوود بن موذن جزينى، شمس الدين محمد بن خاتون عاملى، سيد حيدر عاملى، احمد بن على عاملى، زين الدين جعفر بن حسام عاملى، شمس الدين محمد بن احمد صهيونى، كه جملگى از استادان شيعى اويند. علاوه بر اين از ابى يحيى زكريا انصارى (متوفى 926ق) و كمال الدين ابراهيم بن محمد بن ابى شريف قرشى (متوفى 923ق) از علماى اهل سنت نيز بهره برده است. | على بن هلال جزايرى (بزرگترين استاد محقق ثانى)، محمد بن داوود بن موذن جزينى، شمس الدين محمد بن خاتون عاملى، سيد حيدر عاملى، احمد بن على عاملى، زين الدين جعفر بن حسام عاملى، شمس الدين محمد بن احمد صهيونى، كه جملگى از استادان شيعى اويند. علاوه بر اين از ابى يحيى زكريا انصارى (متوفى 926ق) و كمال الدين ابراهيم بن محمد بن ابى شريف قرشى (متوفى 923ق) از علماى اهل سنت نيز بهره برده است. | ||
== شاگردان | == شاگردان== | ||
علاوه بر آثار علمى محقق بزرگوار، وى آبشار معرفت ديگرى نيز فرا راه آيندگان قرار داده است و آن تربيت شاگردانى بود كه هر يك مسئوليتى را در جامعه اسلامى به عهده گرفتند و كمبودى را در اجتماع برطرف كردند. از جمله شاگردان محقق ثانى مى‌توان به ناموران ذيل اشاره كرد: | علاوه بر آثار علمى محقق بزرگوار، وى آبشار معرفت ديگرى نيز فرا راه آيندگان قرار داده است و آن تربيت شاگردانى بود كه هر يك مسئوليتى را در جامعه اسلامى به عهده گرفتند و كمبودى را در اجتماع برطرف كردند. از جمله شاگردان محقق ثانى مى‌توان به ناموران ذيل اشاره كرد: | ||
| خط ۶۵: | خط ۶۵: | ||
شيخ على منشار عاملى (پدر زن [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]])، شيخ محمد بن حسن عاملى نطنزى، سيد محمد بن ابيطالب استرآبادى، على بن عبدالصمد عاملى، مير معزالدين عبدالعباس بن عماره الجزائرى، شيخ زين الدين فقعانى، احمد بن احمد بن ابى جامع معروف به ابن ابى جامع، شيخ نعمت الله بن احمد بن خاتون عاملى، ابراهيم بن على خوانسارى، جمال الدين بن عبدالله حسينى جرجانى، سيد شرف الدين سماك عجمى، شهيد ثانى، شيخ احمد بن محمد بن خاتون عاملى، امير نعمت الله جزايرى، قاضى صفى الدين عيسى، حسين بن محمد بن مكى.(494) | شيخ على منشار عاملى (پدر زن [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شيخ بهايى]])، شيخ محمد بن حسن عاملى نطنزى، سيد محمد بن ابيطالب استرآبادى، على بن عبدالصمد عاملى، مير معزالدين عبدالعباس بن عماره الجزائرى، شيخ زين الدين فقعانى، احمد بن احمد بن ابى جامع معروف به ابن ابى جامع، شيخ نعمت الله بن احمد بن خاتون عاملى، ابراهيم بن على خوانسارى، جمال الدين بن عبدالله حسينى جرجانى، سيد شرف الدين سماك عجمى، شهيد ثانى، شيخ احمد بن محمد بن خاتون عاملى، امير نعمت الله جزايرى، قاضى صفى الدين عيسى، حسين بن محمد بن مكى.(494) | ||
== آثار | == آثار== | ||
از شيخ الاسلام بزرگ قرن دهم اندوخته‌هاى علمى فراوانى به جاى مانده و تاليفات گرانسنگى به نسلهاى پس از خود هديت كرده است. آثار قلمى آن بزرگوار عبارت‌اند از: | از شيخ الاسلام بزرگ قرن دهم اندوخته‌هاى علمى فراوانى به جاى مانده و تاليفات گرانسنگى به نسلهاى پس از خود هديت كرده است. آثار قلمى آن بزرگوار عبارت‌اند از: | ||
| خط ۷۱: | خط ۷۱: | ||
جامع المقاصد (شرح قواعد الاحكام)، منهج السداد (شرح ارشاد الاذهان [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]])، حاشيه بر مختلف الشيعه [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، رساله جعفريه، رساله‌اى در صيغه‌هاى عقود و ايقاعات، نفحات اللاهوت در لعن جبت و طاغوت، رساله‌اى در آب كر، رساله‌اى در تعقيبات نماز، رساله غيبت، رساله نجميه، رساله‌اى در تعريف طهارت و رساله‌اى در احكام شير دادن، حاشيه بر الفيه و نفليه شهيد اول، شرح الفيه، حاشيه بر تحرير [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، حاشيه بر «الدروس الشرعيه» شهيد اول، حاشيه بر «الذكرى فى الفقه»، رساله‌اى در قبله، رساله‌اى در تسبيح، رساله‌اى در تقيه، رساله‌اى در نماز و روزه مسافر، رساله‌اى در شنيدن دعواى مدعى در دادگاه و راه استنباط احكام شرعى، حاشيه بر بخش ميراث «مختصر النافع»، رساله‌اى در اثبات رجعت، كتابى در ارث، حاشيه بر قواعد الاحكام، حديث شناسى، المطاعن المحرميه، رساله‌اى در قبله خراسان، رساله‌اى در نيت و كتب و رسائل ديگر كه به حدود 71 كتاب و رساله مى‌رسد. | جامع المقاصد (شرح قواعد الاحكام)، منهج السداد (شرح ارشاد الاذهان [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]])، حاشيه بر مختلف الشيعه [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، رساله جعفريه، رساله‌اى در صيغه‌هاى عقود و ايقاعات، نفحات اللاهوت در لعن جبت و طاغوت، رساله‌اى در آب كر، رساله‌اى در تعقيبات نماز، رساله غيبت، رساله نجميه، رساله‌اى در تعريف طهارت و رساله‌اى در احكام شير دادن، حاشيه بر الفيه و نفليه شهيد اول، شرح الفيه، حاشيه بر تحرير [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلى]]، حاشيه بر «الدروس الشرعيه» شهيد اول، حاشيه بر «الذكرى فى الفقه»، رساله‌اى در قبله، رساله‌اى در تسبيح، رساله‌اى در تقيه، رساله‌اى در نماز و روزه مسافر، رساله‌اى در شنيدن دعواى مدعى در دادگاه و راه استنباط احكام شرعى، حاشيه بر بخش ميراث «مختصر النافع»، رساله‌اى در اثبات رجعت، كتابى در ارث، حاشيه بر قواعد الاحكام، حديث شناسى، المطاعن المحرميه، رساله‌اى در قبله خراسان، رساله‌اى در نيت و كتب و رسائل ديگر كه به حدود 71 كتاب و رساله مى‌رسد. | ||
== شهادت | == شهادت== | ||
سال 940 ق فرا رسيد و محقق باز به نجف اشرف بازگشته بود. در اين دوران او سنى نزديك به 75 سال داشت. كار و تلاش او را فرتوت و شكسته كرده و برف سفيد پيرى بر رخسارش نشسته بود. تلاش ارزشمند و قابل ستايش او موجب كينه‌توزيهاى فراوانى نسبت به او گرديده بود و اين حقد و حسدها هنوز ادامه داشت و هر لحظه جان پير شيعى حوزه نجف را تهديد مى‌كرد. تا اينكه عاقبت در 18 ماه ذيحجه سال 940 همزمان با عيد غدير، به وسيله زهر عده‌اى از متعصبان اهل سنت مسموم شده و شربت شهادت نوشيد. پيكر آن عالم الهى را در جوار مرقد اميرالمومنين(ع) به خاك سپردند. | سال 940 ق فرا رسيد و محقق باز به نجف اشرف بازگشته بود. در اين دوران او سنى نزديك به 75 سال داشت. كار و تلاش او را فرتوت و شكسته كرده و برف سفيد پيرى بر رخسارش نشسته بود. تلاش ارزشمند و قابل ستايش او موجب كينه‌توزيهاى فراوانى نسبت به او گرديده بود و اين حقد و حسدها هنوز ادامه داشت و هر لحظه جان پير شيعى حوزه نجف را تهديد مى‌كرد. تا اينكه عاقبت در 18 ماه ذيحجه سال 940 همزمان با عيد غدير، به وسيله زهر عده‌اى از متعصبان اهل سنت مسموم شده و شربت شهادت نوشيد. پيكر آن عالم الهى را در جوار مرقد اميرالمومنين(ع) به خاك سپردند. | ||