ایزدی، عباس: تفاوت میان نسخه‌ها

در همان دوران كودكى مادر خويش را از دست داد. متأسفانه مرحوم پدرش با تحصيل علوم دينى ايشان مخالف بود، لذا وقتى به حوزه علميه راه يافت، از طرف پدر مورد بى‌توجهى و بى‌اعتنايى قرار گرفت. ولى عموى ايشان حاج ملّا حيدر ايزدى كه كاسب و عالم بود، سرپرستى ايشان را بر عهده گرفت. بعد از دوران دبستان، در مغازه عموى خوش كار مى‌كرد و ساعاتى از شبانه روز را در منزل مرحوم حاج على منتظرى به تحصيل مى‌گذرانيد. سپس با كمك عموى خويش و ارشاد شيخ احمد حججى، به حوزه علميه قم هجرت كرد و از سن 18 سالگى، در سال 1319ش به تكميل علوم دينى در قم اشتغال ورزيد؛ در حالى‌كه گرفتار فقر مادى بود و از طريق روزه و نماز استيجارى امرار معاش مى‌نمود.

ادبيات را در قم و نجف‌آباد نزد شيخ احمد حججى، شيخ غلام‌حسين منصور و شيخ ابراهيم رياضى، قسمتى از لمعه، رسائل و مكاسب را نزد شيخ عبدالرزّاق نائينى، مقدارى از لمعه را نزد [[مرعشی، شهاب‌الدین|آيت‌الله مرعشى نجفى]]، قسمتى از مكاسب را در اصفهان نزد حاج آقا رحيم ارباب و شيخ احمد فياض، كفايه و مقدارى از فقه را در قم نزد محقق داماد، فلسفه، فقه، اصول و اخلاق را نزد [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره)، حسين بروجردى و محمد رضا گلپايگانى خواند و بالاخره بين سال‌هاى 1326تا1338، از درس فلسفه، عرفان و تفسير علامّه طباطبايى بهره برد. هم‌زمان در اين ايام به تدريس فقه، اصول و فلسفه اشتغال داشت و همراه آيت‌الله [[منتظری، حسینعلی|منتظرى]] و آيت‌الله [[مطهری، مرتضی|شهيد مطهرى]] به طور خصوصى در منزل، خدمت [[امام خمينى(ره)|امام خمينى]](ره) به فراگيرى منظومه حكمت (مرحوم حاج ملّا هادى سبزوارى) پرداخت.