۸۴٬۵۵۷
ویرایش
جز
جایگزینی متن - ' .' به '. '
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) بدون خلاصۀ ویرایش |
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' .' به '. ') |
||
| خط ۲۸: | خط ۲۸: | ||
'''جلاء العیون''' تألیف [[شبر، سید عبدالله|سید عبدالله شبّر]]، مقدمه و تصحیح [[حسینی اشکوری، سید احمد|سید احمد حسینی]]، پدیدآورندۀ کتاب (متوفای ١٢۴٢ق)، از فقها و محدّثان نامدار و در زمان خود به مجلسی ثانی مشهور بود. دورۀ کامل این کتاب سه جلد و مشتمل بر زندگی رسول خدا(ص) وفاطمۀ زهرا(س) وائمۀ معصومین(ع) وجلد دوم آن ویژۀ امام حسین(ع) است. | '''جلاء العیون''' تألیف [[شبر، سید عبدالله|سید عبدالله شبّر]]، مقدمه و تصحیح [[حسینی اشکوری، سید احمد|سید احمد حسینی]]، پدیدآورندۀ کتاب (متوفای ١٢۴٢ق)، از فقها و محدّثان نامدار و در زمان خود به مجلسی ثانی مشهور بود. دورۀ کامل این کتاب سه جلد و مشتمل بر زندگی رسول خدا(ص) وفاطمۀ زهرا(س) وائمۀ معصومین(ع) وجلد دوم آن ویژۀ امام حسین(ع) است. | ||
پدیدآورنده در آغاز جلد اول کتاب گفته که این کتاب ترجمۀ کتاب جلاءالعیون [[مجلسی، محمدباقر|علامه محمّدباقر مجلسى]] (متوفای ١١١٠ق) است. وى ضمن ستایش از [[مجلسی، محمدباقر|علامۀ مجلسى]]، از این کتاب او با این عبارت یاد کرده است: «کتاب واف، وتألیف شاف، بلا ایجاز مخلّ، ولا اطناب مملّ، على طرز غریب، واسلوب عجیب، ونظم لطیف، و نمط شریف ... قد الّفه من کتب متعدّدة، وجمعه من مواضع متبدّدة». (ز ١، ص٥-۶). | پدیدآورنده در آغاز جلد اول کتاب گفته که این کتاب ترجمۀ کتاب جلاءالعیون [[مجلسی، محمدباقر|علامه محمّدباقر مجلسى]] (متوفای ١١١٠ق) است. وى ضمن ستایش از [[مجلسی، محمدباقر|علامۀ مجلسى]]، از این کتاب او با این عبارت یاد کرده است: «کتاب واف، وتألیف شاف، بلا ایجاز مخلّ، ولا اطناب مملّ، على طرز غریب، واسلوب عجیب، ونظم لطیف، و نمط شریف. .. قد الّفه من کتب متعدّدة، وجمعه من مواضع متبدّدة». (ز ١، ص٥-۶). | ||
این ترجمه با اندکى تصرّفات و اضافات و ذکر منابع است، امَا آنقدر در اصل کتاب تصرّف نشده که تألیف مستقلّى قلمداد شود. پس، در واقع، این کتاب تألیف [[مجلسی، محمدباقر|علاّمۀ مجلسى]] و ترجمۀ علامۀ شبّر است و حدَاکثر اینکه مى‌توان آن را تألیف مشترک مجلسى وشبّر دانست، نه تألیف مستقلّ شبّر. | این ترجمه با اندکى تصرّفات و اضافات و ذکر منابع است، امَا آنقدر در اصل کتاب تصرّف نشده که تألیف مستقلّى قلمداد شود. پس، در واقع، این کتاب تألیف [[مجلسی، محمدباقر|علاّمۀ مجلسى]] و ترجمۀ علامۀ شبّر است و حدَاکثر اینکه مى‌توان آن را تألیف مشترک مجلسى وشبّر دانست، نه تألیف مستقلّ شبّر. | ||
| خط ۴۰: | خط ۴۰: | ||
همچنین از [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجّاد(ع)]] روایت شده که در کربلا سی هزار تن به امام یورش بردند و آنان گمان می‌کردند که از این امّت هستند و هر یک باریختن خون او به خدا تقرّب مى‌جستند: «یزعمون انّهم من هذه الامّة کلّ یتقرّب الى الله عزّ وجلَ بدمه». (ص ٩٠). به این پرسش که چرا امام حسین(ع)، با اینکه مى‌دانست کشته مى‌شود، با خانواده‌اش به کربلا رفت، چند پاسخ داده شده است: اوّل اینکه آن حضرت به آنچه در ظاهر می‌گذشت، مکلّف بود و باید دعوت کوفیان را اجابت می‌کرد و اتمام حجّت می‌نمود. | همچنین از [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجّاد(ع)]] روایت شده که در کربلا سی هزار تن به امام یورش بردند و آنان گمان می‌کردند که از این امّت هستند و هر یک باریختن خون او به خدا تقرّب مى‌جستند: «یزعمون انّهم من هذه الامّة کلّ یتقرّب الى الله عزّ وجلَ بدمه». (ص ٩٠). به این پرسش که چرا امام حسین(ع)، با اینکه مى‌دانست کشته مى‌شود، با خانواده‌اش به کربلا رفت، چند پاسخ داده شده است: اوّل اینکه آن حضرت به آنچه در ظاهر می‌گذشت، مکلّف بود و باید دعوت کوفیان را اجابت می‌کرد و اتمام حجّت می‌نمود. | ||
دوم اینکه اگر امام به کربلا هم نمی‌رفت، باز کشته مى‌شد و لذا آن حضرت کشته شدن باعزّت را انتخاب کرد .... (ص ٢٢٠ - ٢٢٢). | دوم اینکه اگر امام به کربلا هم نمی‌رفت، باز کشته مى‌شد و لذا آن حضرت کشته شدن باعزّت را انتخاب کرد. ... (ص ٢٢٠ - ٢٢٢). | ||
بنا به گزارش [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شیخ آقا بزرگ تهرانى]] در الذّریعة(ج ٥ ص١٢٥)، [[شبر، سید عبدالله|سید عبدالله شبّر]] گزیده و گزیدۀ گزیده‌ای از جلاء العیون فراهم کرده است. | بنا به گزارش [[آقابزرگ تهرانی، محمدمحسن|شیخ آقا بزرگ تهرانى]] در الذّریعة(ج ٥ ص١٢٥)، [[شبر، سید عبدالله|سید عبدالله شبّر]] گزیده و گزیدۀ گزیده‌ای از جلاء العیون فراهم کرده است. | ||