۱۴٬۸۶۹
ویرایش
بدون خلاصۀ ویرایش
Hbaghizadeh (بحث | مشارکتها) جز (جایگزینی متن - ' (ص)' به '(ص)') |
بدون خلاصۀ ویرایش |
||
| خط ۳۱: | خط ۳۱: | ||
پیشینه تاریخی مباهله، معنای لغوی مباهله، نص قرآنی مباهله، اسناد روایی مباهله، خلاصه گزارش مباهله، نقش اقتصادی نجران، راز و رمز مذهبی مباهله، تحلیل کتاب مباهله، تحلیل فصل ویژه مباهله در متون فرقه نصیریه و منابع روایی تاریخی مباهله عناوین مطالب کتاب را تشکیل می‌دهد<ref> ایزانلو، رمضانعلی و همکاران، ص300</ref>. | پیشینه تاریخی مباهله، معنای لغوی مباهله، نص قرآنی مباهله، اسناد روایی مباهله، خلاصه گزارش مباهله، نقش اقتصادی نجران، راز و رمز مذهبی مباهله، تحلیل کتاب مباهله، تحلیل فصل ویژه مباهله در متون فرقه نصیریه و منابع روایی تاریخی مباهله عناوین مطالب کتاب را تشکیل می‌دهد<ref> ایزانلو، رمضانعلی و همکاران، ص300</ref>. | ||
اصولا در جوامع انسانی از آغاز رسم بر این بوده که برای اثبات یک حقیقت و تأکید بر آن، سوگند یاد شود یا مباهله گردد، یا دلیل یقین‌آوری ارائه شود و یا عملا نمودی از آن حقیقت آشکار گردد. | |||
در نزد قوم سام از دوره ستمدن بابل به بعد، تنها وسیله رایج و بین المللی برای اثبات حقیقت، سوگند تطهری (=پاکدامنی) در مقابل سوگند وعد (=عهد و پیمان) معمول بوده است. سوگند پاکدامنی عبارت بود از نفرینی مشروط که فرد متهم، علیه خویش بر زبان می آورد و مقاد آ«، این بود که اگر خلاف حقیقت گفته یا کرده باشد، خداوند او را مکافات کند<ref>متن کتاب، ص65-66</ref>. | |||
نویسند می گوید: | |||
اسامی چهارده نفر اشراف هیئت سیاسی نجران عینا در تاریخ ثبت شده است. این اسامی عینا به ابن اسحاق رسیده و او در «سیره» آورده است. در میان این اسامی افراد شناخته شده عبارتند از: قیس بن حصین بن قینان ذی الغصه حارثی، یزید بن عبدالمدان حارثی و پسرانش و...<ref>همان، ص83</ref>. | |||
نویسنده به نقل از دو مفسر؛ ضحاک و منذر عبدی می گوید که هیئت‌های مسیحی با قبائل یهودی مدینه به گفتگو پرداختند و پس از تبادل نظر به نبوت پیامبر اسلام اعتراف و اقرار کردند که وی پیام آوری راستگو است و از انجام مباهله صرف‌نظر نمودند<ref>همان، ص84</ref>. | |||
==پانویس== | ==پانویس== | ||