نمایش مبدأ برای هنر و سبک‌های عربی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NURهنر و سبک‌های عربیJ1.jpg
| عنوان =هنر و سبک‌های عربی
| عنوان‌های دیگر =الفن و مذاهبه في النثر العربی
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[ضیف، شوقی]] (نویسنده)
[[آباد، مرضیه]] (مترجم)
[[مهدیان طرقبه، روح‌الله]] (مترجم)
[[نوروزی، علی]] (ویراستار علمی)
|زبان 
| زبان =فارسی
| کد کنگره =PJA ۲۲۴۰/ض۹،ف۹۰۴
| موضوع =زبا‌ن‌ عربی‌ - فن‌ شعر,شعر عربی‌ - قرن‌ ۳ق‌. - تا‌ریخ‌ و نقد
|ناشر 
| ناشر =دانشگاه فردوسی مشهد
| مکان نشر =مشهد
| سال نشر =1396

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE
| چاپ =اول
| شابک =978-964-386-344-9
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}

'''هنر و سبک‌های عربی''' تألیف [[ضیف، شوقی|شوقی ضیف]]؛ ترجمه [[آباد، مرضیه|مرضیه آباد]] و [[مهدیان طرقبه، روح‌الله|روح‌الله مهدیان طرقبه]]؛ ویراستار علمی [[نوروزی، علی|علی نوروزی]]؛ این کتاب ترجمه اثر «[[الفن و مذاهبه في النثر العربی]]» است که به بررسی سیر تحول سبک‌های نثر عربی از دوره جاهلی تا عصر جدید می‌پردازد و سه سبک اصلی صنعت، تصنیع و تصنع را در نثر عربی تحلیل می‌کند.

==ساختار==
این کتاب در 336 صفحه و در سه باب اصلی تنظیم شده است: باب نخست به سبک صنعت، باب دوم به سبک‌های تصنیع و تصنع، و باب سوم به سبک‌های هنری در اندلس و مصر اختصاص دارد.

==گزارش کتاب==
کتاب «هنر و سبک‌های عربی» ترجمه اثر ارزشمند [[ضیف، شوقی|شوقی ضیف]]، پژوهشگر برجسته مصری، توسط [[آباد، مرضیه|مرضیه آباد]] و [[مهدیان طرقبه، روح‌الله|روح‌الله مهدیان طرقبه]] انجام شده و با ویراستاری علمی [[نوروزی، علی|علی نوروزی]] توسط دانشگاه فردوسی مشهد منتشر شده است. این اثر تحلیلی عمیق از سیر تحول نثر عربی از دوران جاهلیت تا عصر جدید ارائه می‌دهد.

نویسنده در این کتاب سه سبک اصلی در نثر عربی را شناسایی و بررسی کرده است:

1. سبک صنعت: که از دوره جاهلی آغاز شده و در عصر اسلامی و عباسی ادامه یافت

2. سبک تصنیع: که در دوره عباسی و با تأکید بر سجع و آرایه‌های بدیعی ظهور کرد

3. سبک تصنع: که به پیچیدگی و دشوارسازی بیان گرایش داشت

کتاب با بررسی نثر جاهلی آغاز می‌شود و نشان می‌دهد که چگونه اسلام تحولی در محتوای نثر ایجاد کرد، هرچند ساختار آن تغییر چندانی نکرد. سپس به تحلیل آثار نویسندگان بزرگی مانند عبدالحمید کاتب، ابن مقفع و جاحظ می‌پردازد و تأثیر فرهنگ‌های ایرانی و یونانی را بر نثر عربی بررسی می‌کند.

در بخش‌های بعدی، کتاب به تحلیل سبک‌های دیوانی دوره عباسی، به ویژه آثار ابن عمید و صاحب بن عباد می‌پردازد و نشان می‌دهد چگونه سجع و آرایه‌های بدیعی به اوج خود رسید. همچنین سبک پیچیده [[ابوالعلاء معری، احمد بن عبدالله|ابوالعلاء معری]] و حریری را مورد بررسی قرار می‌دهد.

بخش پایانی کتاب به بررسی نثر عربی در اندلس و مصر اختصاص دارد و نشان می‌دهد که چگونه این مناطق اگرچه نتوانستند سبک‌های جدیدی ایجاد کنند، اما ویژگی‌های خاص خود را در چارچوب سبک‌های مشرقی توسعه دادند.

این کتاب با ارائه نمونه‌های متعدد از متون نثری مختلف و تحلیل دقیق آنها، منبعی ارزشمند برای شناخت سیر تحول نثر عربی و ویژگی‌های سبکی آن در دوره‌های مختلف تاریخی است.<ref>[https://literaturelib.com/books/2886 ر.ک.پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات]</ref>

==پانويس ==
<references />

==منابع مقاله==
پایگاه کتابخانه تخصصی ادبیات
==وابسته‌ها==
{{وابسته‌ها}}


[[رده:کتاب‌شناسی]]
[[رده:زبان‌شناسی، زبان و ادبیات]]
[[رده:زبان و ادبیات شرقی]]
[[رده:زبان و ادبیات عربی]]
[[رده:مقالات(خرداد 1404) باقی زاده]] 
[[رده:مقالات بازبینی شده2 خرداد 1404]]
[[رده:فاقد اتوماسیون]]