نمایش مبدأ برای کاشف الأسرار و مطلع الأنوار (مصحح قوجه‌زاده)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR18229J1.jpg
| عنوان =کاشف الأسرار و مطلع الأنوار
| عنوان‌های دیگر =‏کاشف الأسرار و مطلع الأنوار (شرح ابیاتی از مثنوی معنوی)
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = [[ظریفی چلبی، حسن]] (نویسنده)

[[قوجه‌زاده، علیرضا]] (مصحح)
|زبان 
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏‎‏/‎‏ظ‎‏4‎‏ک‎‏2 / 5301 ‏‎‏PIR‎‏
| موضوع =مولوی، جلال‌الدین محمد بن محمد، 604 - 672ق. مثنوی - نقد و تفسیر

شعر فارسی - قرن 7ق. - تاریخ و نقد

|ناشر 
| ناشر = سازمان تبلیغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بین‌الملل 
| مکان نشر =ایران - تهران
| سال نشر = 1389ش.

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE18229AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ یکم
| شابک =978964-304-354-4
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =11275-11276
| پس از =
| پیش از =
}}
 
'''كاشف الأسرار و مطلع الأنوار'''، اثر [[ظریفی چلبی، حسن|حسن ظریفی چلبی]] (درگذشته 977-980ق)، شرحی است بر برخی از ابیات دفتر اول [[مثنوی معنوی]] [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] که مؤلف آن را در حدود قرن دهم هجری، به نام سلطان بن السلطان سلیمان خان عثمانی (حکومت: 926-974ق) اتحاف کرده است. کتاب با تحقیق و تصحیح [[قوجه‌زاده، علیرضا|علیرضا قوجه‌زاده]] منتشر شده است.

ظریفی با نثری ساده و روان و دور از هرگونه تعقید، نکات و تمثیلات عرفانی ابیات، اشارات و تلمیحات قرآنی آنها، مستندات روایی و حدیثی، معانی لغوی و مفاهیم اصطلاحی واژه‌ها را مورد تشریح و تبیین قرار داده است. وی با استفاده از دو واژه «ظاهر» و «باطن»، نخست به مفهوم صوری ابیات پرداخته و بعد به تبیین مفاهیم و معانی دوری ابیات و به اصطلاح باطنی آنها، روی آورده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص22-23</ref>.

شارح این اثر، در مطاوی شرح خود بر ابیات مثنوی، به اشعار شعرای تازی همچون [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] و [[بوصیری، محمد بن سعید|بوصیری]] و سروده‌های شعرا و عرفای ایرانی همچون [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار نیشابوری]]، شیخ [[شبستری، محمود|محمود شبستری]]، [[عراقی، ابراهیم بن بزرگمهر|فخرالدین عراقی]]، [[عین‌القضات همدانی، عبدالله بن محمد|عین‌القضات همدانی]]، [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]]، [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و... استناد جسته است. همچنین او از آثار علمای ایرانی و تازی همچون [[بیضاوی، عبدالله بن عمر|قاضی بیضاوی]]، امام [[غزالی، محمد|محمد غزالی]]، [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]]، [[نجم‌الدین کبری، احمد بن عمر|نجم‌الدین کبری]]، [[محمد بن منور]] و... در اثر خود استفاده کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>.