نمایش مبدأ برای وقایع الأیام فی تتمة محرم الحرام

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR14284J1.jpg
| عنوان = وقایع الأیام فی تتمة محرم الحرام
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[تبریزی خیابانی، علی]] (نويسنده)
[[الوانساز خویی، محمد]] (محقق)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =   ‎‏/‎‏ت‎‏2‎‏و‎‏7 41/5 BP 
| موضوع =اسلام - تاریخ - سال شمار - حسین بن علی(ع)، امام سوم، 4 - 61ق. - واقعه کربلا، ۶۱ق.
|ناشر 
| ناشر = غرفة الإسلام
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر = 1386ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE14284AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 978-964-95658-5-9
| تعداد جلد = 2
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 14284
| کتابخوان همراه نور = 14284
| کد پدیدآور = 6419
| پس از = 
| پیش از = 
}}

'''وقائع الأيام في تتمة محرم الحرام'''، نوشته [[تبریزی خیابانی، علی|ملا علی واعظ خیابانی تبریزی]] (1282-1367ق)، از مشاهیر وعاظ و سخنرانان ایران است که در موضوع تاریخ (واقعه عاشورا - تاریخ تشیع) تدوین شده و توسط [[الوانساز خویی، محمد|محمد خوانساری خویی]] تحقیق شده است.

نوشتار حاضر معروف به تتمه محرم است و حاوی مطالب متنوع علمی، تاریخی، ادبی، توضیح کلمات دشوار و ترجمه حال جمعی از علما و ادبای خاصه و عامه و برخی از راویان اخبار است که با تکیه بر یک‌صدوسی‌وسه منبع تدوین شده است<ref>ر.ک: مقدمه، ص28-29</ref>.

کتاب در ده مقدمه و چندین بخش بر اساس وقایع روزها و شب‌های ده روز اول محرم تنظیم شده است. نویسنده پیش از بحث از وقایع دهه محرم، مقدماتی را در این خصوص از جمله فضیلت مجلس عزای امام حسین(ع)، خدمت به آن، برکات و درجات حاصل از آن، ثواب گریه کردن و گریاندن بر امام حسین(ع) و همچنین عزاداری ائمه(ع) بر ایشان با تکیه بر برخی از احادیث ذکر کرده است. بخشی از مقدمه‌ها به اشعار و قصایدی در خصوص واقعه کربلا اختصاص یافته است. نویسنده در ادامه به ذکر حوادث و وقایع دهه اول ماه محرم پرداخته و آنچه در این روزها و شب‌ها اتفاق افتاده را بازگو نموده است. ورود امام حسین(ع) به کربلا، ورود عمر بن سعد به آنجا، سخنرانی ابن زیاد در کوفه و تحریض وی بر جنگ با امام، ذکر نامه‌نگاری‌های کوفیان، ذکر تدبیرات جنگی امام در شب هشتم، شرح وقایع شب و روز عاشورا تا شهادت امام و یارانشان و مسائل مرتبط دیگر، از مطالب بخش‌های مختلف کتاب است.

برخی از عالمان این کتاب را به جهت اتقان مطالب، نوآوری، تکیه بر مصادر علمای بزرگ، جمع‌آوری اشعار و مراثی پراکنده، نظم و ترتیب و ابتکار در ساختاربندی مطالب، از آن ستایش به عمل آورده‌اند<ref>ر.ک: همان، ص38-44</ref>.