نمایش مبدأ برای وسائل الإنجاب الصناعية؛ دراسة فقهية

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR15721J1.jpg
| عنوان = وسائل الإنجاب الصناعية
| عنوان‌های دیگر =  دراسة فقهية
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[سیستانی، محمدرضا]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =   ‎‏/‎‏ت‎‏8‎‏س‎‏9 198/6 BP 
| موضوع =تلقیح مصنوعی انسان (فقه)
|ناشر 
| ناشر = دار المؤرخ العربي
| مکان نشر = لبنان - بیروت
| سال نشر = 1428ق - 2007م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE15721AUTOMATIONCODE
| چاپ = 2
| شابک = -
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 15721
| کتابخوان همراه نور = 15721
| کد پدیدآور = 8309
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''وسائل الإنجاب الصناعية؛ دراسة فقهية'''، اثر [[سیستانی، سید محمدرضا|سید محمدرضا سیستانی]] (متولد 1341ش)، کتابی است در بررسی فقهی، بیان ادله و بحث‌های انجام‌شده در رابطه با موضوع تلقیح مصنوعی و مسائل مرتبط با آن.

علم پزشکی جدید، در زمینه درمان ناباروی و کمک به کسانی که به‌صورت طبیعی امکان باروری برای آنها فراهم نیست، شاهد پیشرفت‌های چشمگیری بوده است. در دهه‌های اخیر شیوه‌ها و فرمول‌های گوناگون این عرصه، آفاق گسترده‌ای را پیش روی زوجین نابارور و محروم از فرزند گشوده و فرصت باروری با استفاده از ابزارهای مصنوعی را برای آنان فراهم نموده است. با دستیابی به این پیشرفت‌ها، پرسش‌های فقهی گوناگونی در رابطه با موضع شریعت، درباره استفاده از این ابزارها، ایجاد شده است؛ پرسش‌هایی فقهی، اعم از آنچه به نقش و جایگاه این وسایل و ابزارها در تحقق باروری مربوط می‌گردد یا به شیوه اجرا و کارکرد آن‌ها مربوط می‌شود و یا به احکام و پیامدهایی که بر باروری با این ابزار مترتب می‌گردد، مربوط است. نویسنده تلاش نموده است در سه فصل، به پرسش‌های فوق و بر اساس فقه اهل‌بیت(ع) پاسخ گوید<ref>ر.ک: مقدمه، ص5</ref>.

در فصل اول، مشروعیت باروری با ابزارهای مصنوعی، مورد بحث قرار گرفته است. مطالب این فصل، در دو بخش زیر، مطرح شده است:
# تزریق اسپرم شوهر به زن؛ که صورت‌های مختلف آن، از جمله نارضایتی شوهر از تزریق مایع منی خود به رحم زن، نارضایتی زن از تزریق مایع منی شوهر به رحم او و مخلوط کردن مایع منی شوهر با مایع شخص دیگر قبل از تزریق آن به زن، بررسی شده است.
# تزریق اسپرم مردی غیر از شوهر به زن<ref>ر.ک: متن کتاب، ص17-42</ref>.

در فصل دوم، به بررسی و بحث پیرامون استفاده از این وسایل و محدودیت‌های طبیعی و فی‌نفسه فقهی و عناوین ثانویه تجویزکننده آن، پرداخته شده است؛ مواردی همچون: نمایان بودن مواضع محرمه بدن در مقابل پزشک، نگاه به بدن نامحرم، لمس نمودن بدن، استمنا و خارج کردن منى برای آزمایش، از بین بردن اضافه تخمک بارورشده، کاشت اعضای تناسلی وامثال آن همچون منی و تخمک، اجاره رحم<ref>ر.ک: همان، ص137-328</ref>.

در فصل سوم، به تبیین احکام و آثار ناشی از به‌کارگیری ابزارهای باروری مصنوعی پرداخته شده است؛ آثاری همچون: نگه داشتن عده توسط زن، نفقه زن حامله، نسبت خویشاوندی، فرزندخواندگی، ارث، شیردهی، ازدواج، سقط جنین<ref>ر.ک: همان، ص379-484</ref>.