نمایش مبدأ برای نور الهدایة

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR107518J1.jpg
| عنوان = نور الهدایة
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[م‍ی‍رزا رض‍ای‌ ت‍ب‍ری‍زی‌]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =     
| موضوع =تصوف - تاریخ
|ناشر 
| ناشر = علمی (چاپخانه)
| مکان نشر = ایران - تهران
| سال نشر = 1325ش - 1365ق
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE107518AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 107518
| کتابخوان همراه نور = 107518
| کد پدیدآور = 79423
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''نور الهداية'''، از مهم‌ترین تألیفات شیخ [[نجیب‌الدین رضای تبریزی]] (1108-1047ق)، شاعر و از مشایخ صوفیه ذهبیه، درباره اصول دین و اصطلاحات و معارف صوفیه است.

محقق کتاب در مقدمه، اسبابی را برای نوشتن کتاب ذکر کرده که از آن جمله است: ماندن یادگاری از او؛ شادی و قوت دل به ذکر قصه گذشتگان؛ حدیث نبوی که ذکر صالحین سبب نزول رحمت است؛ بعد از قرآن و حدیث بهترین سخن‌ها سخن علما و عرفاست<ref>ر.ک: مقدمه، ص3</ref>

کتاب، مشتمل بر مقدمه (در سبب تألیف کتاب) و هفت اصل و خاتمه است. مباحث اصول کتاب به‌ترتیب عبارت است از:

اصل اول: در بیان چگونگی آفرینش و سبب تکلیف بر انسان و معرفت اکمل موجودات و فضیلت زهد.

اصل دوم: در بیان طبقات علم و علما و معرفت و عرفا و رد مشابه مبطل ایشان.

اصل سوم: در بیان عجز عارف حقیقی در معرفت ذات الله و منتهای یقین عارف.

اصل چهارم: در بیان اصول دین به ‌طریق تحقیق که بر پنج فصل توحید، عدل، نبوت، امامت و معاد جسمانی و روحانی است.

اصل پنجم: در ذکر صراط مستقیم و چگونگی خلع بدن و نزول و عروج روح انسانی و بیان حقیقت معراج رسول‌الله(ص) و بیان وحدت وجود و...

اصل ششم: در بیان فرق میان مذاهب باطله و حقه و وجه تسمیه اهل صفه به صوفی و حقیقت آن و صفت ارشاد و اسناد ایشان به ائمه معصومین(ع).

اصل هفتم: در ذکر امور علمی و عملی و ذوقی و شهودی که باعث استکمال سالک است و آن مشتمل است بر بیست‌وهشت فصل به عدد حروف هجا.
اصطلاحات اهل شریعت و حکما و عرفا و طبقات اهل سلوک، صفت مجذوبان سالک و سرور ایشان، تجلیات اربعه، بیان آن چیزی که لازمه قرب و وصول انسان است، بیان صفت مؤمنان بالله، فضیلت ذکر جلی و خفی، خلوت و آداب آن، احتیاج به تربیت پیر کامل، حالات صوفیان، فرق میان معجزات انبیا و کرامات اولیا، توکل و نشان صاحبان مقام صبر و رضا، شناختن روح و نفس و اصل فطرت ایشان، از جمله عناوین فصول کتاب است.

خاتمه کتاب نیز در بیان فطرت انسان و ذکر ارشاد مؤلف و عدد سلسله مشایخ و انتساب ایشان به ائمه(ع) است<ref>ر.ک: همان، ص11-13</ref>.