نمایش مبدأ برای نهضت حدیثی شیخ بهایی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR85312J1.jpg
| عنوان = نهضت حدیثی شیخ بهایی
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ربانی، محمد حسن]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =     
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = آستان قدس رضوی. بنياد پژوهشهای اسلامى
| مکان نشر = ایران - مشهد مقدس
| سال نشر = 1397ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE85312AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 978-600-06-0205-5
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 85312
| کتابخوان همراه نور = 85312
| کد پدیدآور = 4482
| پس از = 
| پیش از = 
}}

'''نهضت حدیثی شیخ بهایی'''، عنوان کتابی است از [[ربانی، محمدحسن|محمدحسن ربانی بیرجندی]]، پیرامون نهضت بزرگی که جناب [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]] در زمینه حدیث پدید آورد و توجه عالمان اصفهان را به حدیث و شرح آن برانگیخت.

[[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] از زمره شخصیت‌هاى حوزه فلسفه اصفهان است. از ویژگى‌هاى این حوزه توجه فیلسوفانش به تفسیر روایات اهل‌بیت(ع) بود. نگرش این فیلسوفان وراى آنچه بود که ظاهربینان و اهل حدیث نسبت به روایات دریافته بودند. گرایش فلسفى حوزه اصفهان بر پایه حکمت متعالیه استوار شده که اساس آن پیوند میان حکمت، عرفان و قرآن است<ref>ر.ک: سخن ناشر، ص12</ref>.

در تعبیرها و کلام [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] نوعى گرایش به اشراق مشهود است. [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] علوم ظاهرى را به چشم قیل و قال نگریسته و آن‌ها را براى نیل به کمال ناقص شمرده است. بااین‌حال، در کنار تمایل به عرفان اسلامى، وظیفه شرعى خود را به‌عنوان یک مجتهد و شیخ‌الاسلام به‌نیکى انجام داده است. بعضى از عالمان شیعه از تسامح شیخ در برخورد با مذاهب دیگر ایراد گرفته و در توثیق او تردید کرده‌اند، ولى آنچه مسلّم است وى فقیه معتدلى بوده و به شیوه قدما به اقوال و آثار عامه نظر داشته است. [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] در حل مسائل فقهى از ریاضى به‌نحو مطلوبى استفاده نموده و در کتاب کشکول نیز شمارى از مسائل ریاضى و هندسى را طرح کرده است<ref>ر.ک: همان، ص12-14</ref>.

محورى‌ترین درس [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]]، حدیث و مهم‌ترین کتاب‌هایش در این زمینه بود. او در آغاز قرن یازدهم با تألیف چند کتاب درباره فقه الحدیث، توجه عالمان اصفهان را به حدیث و شرح آن برانگیخت و پس از وى، اصفهان تا دو قرن مرکز شرح و تفسیر حدیث بود. [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] دورى فقیهان را از متون روایى و توجه بیش از حد آنان را به مباحث اصولى و عبارت‌هاى اصولیان دیده و احساس خطر کرده بود؛ به این سبب در سه رشته از علوم حدیث، یعنی فقه الحدیث، رجال الحدیث و درایة الحدیث، تألیفات قابل اعتنایى از خود برجاى گذاشت. او بسیارى از کتاب‌هاى حدیثى را تدریس کرده و از شاگردانش می‌خواست احکام مستفاد از احادیث را استخراج کنند. توجه [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایى]] به حدیث موجب شد تا یک نهضت حدیثى در حوزه‌هاى علمیه شیعه به ‌وجود آید<ref>ر.ک: همان، ص14-15</ref>.