نمایش مبدأ برای نهج الخاص

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR116424J1.jpg
| عنوان = نهج الخاص
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[اصفهانی، معمر بن احمد]] (نويسنده)
[[دومنکی، لوجییه دی ‌بورکی]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  9ن6الف 289/2 BP 
| موضوع =تصوف -- آداب‌ و اعما‌ل - تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 - اخلاق عرفانی - متون قدیمی تا قرن 14
|ناشر 
| ناشر = [بی نا]
| مکان نشر = [بی جا] - [بی جا]
| سال نشر = 13سده
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE116424AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 116424
| کتابخوان همراه نور = 116424
| کد پدیدآور = 82817
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''نهج الخاص'''، تألیف [[اصفهانی، معمر بن احمد|ابومنصور معمر اصفهانی]] (متوفی 418ق)، کتابی مختصر در خصوص‌ شرح اصطلاحات صوفیه است. [[دومنکی، لوجییه دی ‌بورکی|س. دی بورکی دومنکی]]، مقدمه‌ای بر کتاب به زبان فرانسوی نوشته که در انتهای کتاب آمده است.

[[اصفهانی، معمر بن احمد|ابومنصور]] بر‌ کتاب خود نام «نهج الخاص» می‌نهد؛ یعنی راه برگزیدگان که در نظر او همان‌ صوفیان هستند. او هدف خود را از ترتیب این کتاب، بیان مراتب احوال و مقامات ذکر کرده‌ است تا احوال‌ سالکان‌ و یا به تعبیر [[اصفهانی، معمر بن احمد|ابومنصو]]<nowiki/>ر سایرین الی اللّه و درجات ایشان در هر مقام‌ آشکار شود و اهل حقیقت با آگاهی بر مفهوم احوال و مقامات، حق هرکدام را در هر مرحله‌ به‌درستی‌ ادا‌ کنند. این اطلاعات در 40 باب ارائه شده و روشن است‌ که ‌منظور [[اصفهانی، معمر بن احمد|ابومنصور]] از هر باب یکی از احوال صوفیه است و او در واقع در‌ این‌ کتاب، مفهوم‌ 40 حال را که هرکدام شامل سه مقام است، تبیین کرده است<ref>ر.ک: خوشحال، طاهره؛ شعبان‌زاده، مریم؛ میرباقرى‌ فرد، سید علی‌اصغر، ص168-169</ref>.

[[اصفهانی، معمر بن احمد|ابومنصور اصفهانی]] هدف خود را «وصف طرق مخصوص مقسومة بالأحوال المرتبة بالمقامات» می‌خواند تا صوفیان برگزیده با علم‌ بر‌ مقامات بتوانند به وظایف‌ خود بپردازند، اما او تعریفی از این دو اصطلاح مهم، که اساس کتاب او بر آن قرار گرفته‌ است، ارائه نمی‌کند. گویا هنوز در زمان‌ او‌ تعریفی دقیق از حال و مقام وجود نداشته، تفاوت‌ این دو اصطلاح کاملاً روشن نبوده است؛ به‌طوری‌که آنچه نزد [[اصفهانی، معمر بن احمد|ابومنصور]] به مفهوم‌ مقام‌ است‌ نزد دیگران گاه حال‌ نامیده‌ شده است و گاه عناوین دیگری دارد<ref>ر.ک: همان، ص170-171</ref>.

مؤلف از شیوه الفبایی برای‌ تبویب‌ مطالب‌ کتاب استفاده نمی‌کند، بلکه از شیوه مفهومی بهره می‌گیرد؛ بدین‌ترتیب‌ که‌ اصطلاحات را بر اساس سلسله مراتب احوال و مفاهیمی که از نظر معنایی و درجه صعودی به دنبال هم‌ قرار‌ می‌گیرد‌، مرتب می‌کند؛ یعنی اول‌ درجه طالب در سیر و سلوک، توبه است، بعد اراده‌، سپس‌ صدق‌ و اخلاص، محاسبه، ورع، زهد و... که در سلسله مراتب تصوف، این مفاهیم ارتباط و اتصال معنایی‌ دارد‌ و هر‌ مرحله‌ مقدمه برای مرحله بعدی بشمار می‌آید<ref>ر.ک: همان، ص177-178</ref>.