نمایش مبدأ برای مکتب‌های حدیثی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR75263J1.jpg
| عنوان = مکتب‌های حدیثی
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ربانی، محمد حسن]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =     
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = [بی نا]
| مکان نشر = [بی جا] - [بی جا]
| سال نشر = سده13
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE75263AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 75263
| کتابخوان همراه نور = 75263
| کد پدیدآور = 4482
| پس از = 
| پیش از = 
}}
{{کاربردهای دیگر|مکتب حدیثی (ابهام‌زدایی)}}
'''مکتب‌های حدیثی'''، نوشته [[ربانی، محمدحسن|محمدحسن ربانی]](1343ش) است. این کتاب فرایند چگونگی تدوین حدیث را از آغاز تا اکنون به ضمیمۀ ویژگی‌های مکتب‌های حدیثی، سرآمدان هریک از آن‌ها و تفاوتشان را با یکدیگر بررسی کرده است.

در این اثر مکتب‌های حدیثی منسوب به شهرهای مدینه، کوفه، بغداد، قم، حله، جبل عامل، اصفهان، نجف، مشهد، قم در دورۀ اخیر و بحرین، بررسی شده‌اند.

نویسنده، مکتب حدیثی را آن می‌داند که بر اساس یک حرکت و جریان حدیثی، تألیفات فراوان و نگارش‌های گوناگون در وادی حدیث پدیدار شده و پیامدهایی نیز داشته باشد.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 17</ref>

وی در بررسی مکتب‌های حدیثی از مکتب حدیثی مدینه به دوره طلایی یاد می‌کند<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19</ref> و شکل‌گیری مکتب روایی کوفه را به دوران امام باقر(ع) و [[امام صادق(ع)]] مربوط می‌داند.<ref>ر.ک: همان، ص73</ref> در باور او شکوفایی مکتب بغداد به دوران قدرت آل بویه(448ق –332ق) بازمی‌گردد.<ref>ر.ک: همان، ص120</ref> مکتب قم با ابراهیم بن هاشم(260ق) و فرزندش علی بن ابراهیم(328ق) و سپس، احمد بن محمد بن خالد برقی اوج می‌گیرد.<ref>ر.ک: همان، ص176</ref> مصنف با تردید برای شهر حله مکتب حدیثی برمی‌شمرد چرا که در آن شهر غلبه با فقیهان بوده و رویکرد حدیثی ضعیف داشته است.‏<ref>ر.ک: همان، ص261-260</ref> مکتب حدیثی جبل عامل نیز پدیدآورندۀ علم درایة الحدیث در شیعه است.<ref>ر.ک: همان، ص272</ref> مکتب حدیثی اصفهان به قرن یازدهم و دوازدهم بازمی‌گردد که این شهر در آن زمانه مرکز نشر حدیث شد. [[شیخ بهایی]](1030ق) آغازگر این مکتب است.‏<ref>ر.ک: همان، ص294</ref> مکتب حدیثی نجف با [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نوری]](320ق) در قرن سیزدهم ظهور کرده است.<ref>ر.ک: همان، ص326</ref> پیشینه مکتب حدیثی مشهد به امین السلطان طبرسی(580ق) می‌رسد و با [[شیخ حر عاملی]](1104ق)، [[میرزا مهدی اصفهانی]](1365ق)، [[نمازی شاهرودی، علی|نمازی شاهرودی]](1405) و [[محمدرضا حکیمی]](1400ق) ادامه می‌یابد.‏<ref>ر.ک: همان، ص341-334</ref> قم در دوره اخیر در مکتب حدیثی [[آیت‌الله بروجردی]](1380ق) جلوه‌گر شده است. <ref>ر.ک: همان، ص343</ref>. پایان‌بخش کتاب، مکتب حدیثی بحرین است. بحرانی‌ها، شیخ یوسف(1186ق)، سید هاشم(1107ق) و شیخ عبدالله چهره‌های شاخص آن هستند.‏<ref>ر.ک: همان، ص362-356</ref>  رویکردی که بر این مکتب چیره است، بیش از آن‌که نقد، تحلیل و فقه الحدیث باشد، تجمیع حدیث است.‏<ref>ر.ک: همان، ص 353</ref>

فهرست محتوا آغاز و کتاب‌نامه در پایان کتاب آمده است.