نمایش مبدأ برای مکاتیب عبدالله قطب بن محیی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR116509J1.jpg
| عنوان =  مکاتیب
| عنوان‌های دیگر =مکاتیب عبدالله قطب بن محیی
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[قطب شیرازی، عبدالله]] (نویسنده)

|زبان 
| زبان = فارسی
| کد کنگره =‏
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = خانقاه احمدی
| مکان نشر = تهران
| سال نشر = 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE116509AUTOMATIONCODE
| چاپ = یکم
| شابک =
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 116509
| کتابخوان همراه نور = 116509
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''مکاتیب عبدالله قطب بن محیی''' اثر [[قطب شیرازی، عبدالله|عبدالله قطب بن محیى]] (زنده بین سال‌های 838 تا 901ق)، مجموعه‌ای است از نامه‌های اخلاقی و عرفانی، به زبان فارسی که برای سالکان طریقت، نوشته شده است.

این کتاب که مشتمل بر 350 نامه می‌باشد، در جايگاه ادب فارسى، از اهميت ويژه‌اى برخوردار است. در نامه‌ها، از صنايع گوناگون لفظى و معنوى، همچون سجع و جناس و مراعات نظير و نيز از اشعار بزرگان ادب ايران، بسيار استفاده شده است<ref>ویکی‌نور</ref>.

از آنجایی که پیش از این، اصل کتاب، تحت نسخه منتشر شده توسط انتشارات «قائم آل محمد(عج)» قم، معرفی گردیده، در این نوشتار، به معرفی نسخه‌ای پرداخته خواهد شد که انتشارات «خانقاه احمدی» تهران، آن را منتشر نموده است.

برخی از مهمترین ویژگی‌های این نسخه، به شرح ذیل می‌باشد:
# با وجود کوشش فراوانی که در تصحیح و تنقیح این نسخه به عمل آمده، متأسفانه این چاپ نفیس، خالی از غلط نمانده که شرح آنها، در مقدمه کتاب، ذکر گردیده است.
# هر یک از آیات قرآن به کار رفته در کتاب، سه نوبت ترجمه شده است: ترجمه لفظ به لفظ عمادالفقراء اردبیلی، ترجمه روان و شیوای الهی قمشه‌ای و ترجمه رساء و موجز «کشف الاسرار» میبدی.
# در ترجمه احادیث و مطالب عرفانی، کوشش بکار رفته است که در عین حفظ امانت در ترجمه، عبارات سلیس، روان، رسا و قابل فهم باشد.
# هرگاه شرح حال یا مطلبی به طور تلخیص و یا نقل به معنی آمده باشد، در پایان کتاب، مأخذ آن در فهرستی جداگانه، به عنوان «مآخذ و مصادر بخش تعلیقات»، ذکر گردیده است و اگر عینا و بدون کم و کاست، آورده شده، در محل ذکر مطلب، مأخذ آن، مشخص شده است.
# در اوایل کتب، عنوان بعضی از مکتوبات به عربی است و چون ترجمه ان عناوین با اندکی تغییر یا کاملا مشابه، در مکتوب‌های بعد آمده است، لذا نیازی به تکرار ترجمه و آوردن آنها در بخش «متمم» تعلیقات، احساس نشده است.
# در مکتوب شماره (66) از ردیف (11) به بعد، ترجمه لغات و کلمات جا افتاده، این جاافتاده‌ها، در پایان بخش متمم تعلیقات، عینا آورده شده است<ref>مقدمه، صفحه ج- ز</ref>.