نمایش مبدأ برای مولانا و ترجمه آیات قرآن

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NURمولانا و ترجمه آیات قرآنJ1.jpg
| عنوان =مولانا و ترجمۀ آیات قرآن
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[محمدی وایقانی، کاظم]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان =
| کد کنگره =‏PIR۵۳۰۱/م۳م۹
| موضوع =مولوی، جلال‌الدین محمد بن محمد،۶۷۲ -۶۰۴ ق.- معلومات - قرآن,قرآن در ادبیات فارسی,شعر فارسی - قرن۷ ق.- تأثیر قرآن
|ناشر 
| ناشر =انتشارات نجم کبری 
| مکان نشر =کرج
| سال نشر =1386 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE
| چاپ =اول
| شابک =
| تعداد جلد =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''مولانا و ترجمۀ آیات قرآن''' اثر [[محمدی وایقانی، کاظم|كاظم محمدى وايقانى]]، این کتاب، آیات شریفی را که به شیوه‌ها و روش‌های مختلف در ابیات مثنوی انعکاس یافته، استخراج و بر اساس ترتیب سوره‌ها و آیات قرآن کریم تنظیم نموده است که از سورۀ حمد تا سور ناس را به ترتیب در برگرفته است. مؤلف می‌نویسد این شیوۀ تنظیم که قرآن محور قرار داده می‌شود برای نخستین بار است که از سوی وی انجام می‌گیرد. پیش از این، معمولاً آیات مثتوی به تبع و به ترتیب دفترهای شش گانه و شمارۀ ابیات مثنوی استخراج و تنظیم می‌شده است. 

ویژگی خوب این اثر این است که نشان می‌دهد مولانا از هر سوره تا چه حد بهره گرفته و از چه آیاتی برای تبیین چه موضوعاتی بیشتر استفاده نموده است. مثلاً در اين تحقیق مشخص شده تمام آیات و عبارات سورۀ حمد در ابیات مثنوی انعکاس یافته و از سورۀ بقره 286 آیه در مثنوی راه یافته است.
نگارنده، دربارۀ انگیزه‌اش می‌گوید از عللی که باعث شد به این کار دست بزند این بود تا برساند که مولانا عارف مذهبی و مسلمان است و در مسلمانی خود نیز بسیار پای بند. این کتاب نشان می‌دهد که او تا چه اندازه با قرآن عجین بوده که به تمامی از تمامیت آیات در سخنان خود بهره می‌برده است و نیز بیانی برای آن دسته از مدعیان مولوی‌ شناسی و مولوی دوستانی که هرگز به قرآن توجه و اهتمامی نداشته‌اند، باشد. تا بدانند که بدون توجه به قرآن نه به مولانا نزدیک‌اند و نه مولانا را بدون قرآن می‌توانند بفهمند.

در این روش، هر یک از ۱۱۴ سورۀ قرآن به عنوان فصل‌های کتاب قرار گرفته و بعد آیه‌های همان سوره که در ابیات انعکاس يافته به ترتیب در ذیل آمده است؛ هرآیه به طور کامل و با خط درشت ذکر و ترجمه شده است و سپس بیت يا ابیات مورد نظر که اشاره به آن آیه دارد بدون توضیح و تنها با ثبت شمارۀ دفتر و شمارۀ ابیات نقل شده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص364</ref>