نمایش مبدأ برای مولانا و ادب ارادت

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NURمولانا و ادب ارادتJ1.jpg
| عنوان =مولانا و ادب ارادت
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[خلجی، علی]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان =
| کد کنگره =‏PIR 5305/خ۸م۸ 
| موضوع = مولوی، جلال‌الدین‌ محمد بن‌ محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق‌. - نقد و تفسیر,مرید و مراد,آداب‌ طریقت‌,اخلاق‌ عرفا‌نی‌
|ناشر 
| ناشر =انتشارات ترفند 
| مکان نشر =تهران
| سال نشر =1388 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE
| چاپ =اول
| شابک =
| تعداد جلد =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''مولانا و ادب ارادت''' تألیف [[خلجی، علی|علی خلجی]]، این کتاب، در چهار فصل، سعی دارد اندیشه‌های تربیتی و عرفانی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را در قالب سیر یک سالک و از مرحلۀ یک انسان معمولی تا عروج او به مرتبه و مقام انسان کامل بیان نماید و در این میان الگویی از یک انسان کامل ارائه دهد که در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] در چهرۀ پیر، جلوه‌گر شده است.

نگارنده، برای روشن ساختن موضوعات کتاب از شواهد و مستندات بسیاری از منابع و مآخذ قدیم و جدید استفاده کرده و تمامی شواهد و استنادها را علاوه بر اینکه در داخل گیومه قرار داده، پر رنگ‌تر نیز چاپ کرده است.

عناوین فصل‌های کتاب، عبارت است از: کلیات؛ ادب؛ دربارۀ پیر؛ مرید(آداب و رسوم، اعمال، احوال، اخلاق و رفتار).

در فصل اول، نخست اوضاع سیاسی و اجتماعی عصر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و شاعران بنام و مورد توجه وی و همچنین مهم‌ترین ویژگی‌های ادبیات شعری مثنوی را به دقت مورد بررسی قرار داده است و نیز خصوصیات عرفان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و سرجشمه‌های تصوف و عرفان اسلامی را بررسی کرده و به این نتیجه رسیده که تصوف اسلامی به ویژه مولانا در مثنوی از قرآن و حدیث بیشترین تأثیر را پذیرفته است.

فصل دوم، به بررسی ادب سیر و سلوک صوفیان اختصاص دارد. ابتدا معنی و مفهوم ادب را از منظر صوفیان و عارفان توضیح داده و مراعات آن را طبق اصول این فرقه، شرط اولین قدم در راستای سلوک مریدان دانسته است. بعد این مطلب را که گاه بی‌ادبی عارف کامل، ادب محسوب می‌شود از نگاه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] بررسی نموده است.

در فصل سوم، دربارۀ پیر سخن گفته است. ابتدا معنای پیر و قطب را توضیح داده، آنگاه اوصاف پیران و مقام آن‌ها را در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] مورد تحقیق قرار داده و برای آنان اوصافی را برشمرده است. در ادامه، با استناد به رسالۀ قشیریه، تذکرةالاولیا و کشف المحجوب هجویری بر انتخاب و داشتن پیر توسط مرید تأکید کرده و نظر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را که در این زمینه بیش از دیگران اصرار دارد، نقل کرده است. همچنین دیدگاه وی را دربارۀ فواید اختیار پیر و خطرهای سلوک بی‌پیر، بیان داشته، و در عین حال به دلیل وجود پیران مدعی، مریدان را به حزم و احتیاط کامل توصیه نموده است. بحث آداب و صفات شیخی از بخش‌های دیگر این فصل است. 

فصل چهارم، شامل مباحث مرید است که در آن آداب و رسوم، اعمال، احوال، اخلاق و رفتار و در کل اوصاف مرید را در هشت عنوان مورد بررسی قرار داده است. نخست معنای مرید، هدف مرید و تفاوت مرید و مراد را مطرح نموده و سلسله اعمالی که در عرف صوفیه مقامات گفته می‌شود و مرید ملزم به رعایت آن‌ها است بیان کرده است. همچنین صفاتی که نشانۀ آراستگی مریدان است و در اصطلاح صوفیه احوال نامیده می‌شود، با ابیات مثنوی شرح و توضیح داده است. در آخر، اخلاق و رفتار شایستۀ مریدان با پیران را با استفاده از آثار مولانا و دیگران، فهرست وار مورد اشاره قرار داده است. در پایان کتاب، فهرست منابع و مآخذ مندرج است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص91-92</ref>