نمایش مبدأ برای مهیج الأحزان و مثیر الأشجان

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR85378J1.jpg
| عنوان = مهیج الأحزان و مثیر الأشجان
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[شبر، عبدالله]] (نويسنده)
[[عبدالرضا، کریم]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  /ش2م9 10/5 BP 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = باقيات ** علی مولا 
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر = 1428ق - 2007م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE85378AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 978-964-6168-65-7
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 85378
| کتابخوان همراه نور = 85378
| کد پدیدآور = 1789
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''مهيج الأحزان و مثير الأشجان'''، اثر [[شبر، سید عبدالله|سید عبدالله بن محمدرضا بن محمد شبر حسینى کاظمى]] (1188-1242ق)، کتابی است در بیان مدایح و مصایب اهل‌بیت(ع) که با تحقیق [[عبدالرضا، کریم|کریم عبدالرضا]]، منتشر شده است.

کتاب با دو مقدمه از ناشر و مؤلف آغاز شده است. در مقدمه ناشر، به شرح حال نسبتا کاملی از مؤلف پرداخته شده<ref>ر.ک: مقدمه ناشر، ص7- 13</ref> و در مقدمه مؤلف، به‌صورت کوتاه و مختصر، به موضوع کتاب، اشاره شده است<ref>ر.ک: مقدمه مؤلف، ص17</ref>.

کتاب، مشتمل بر 29 مجلس در ذکر مدایح و مصایب اهل‏بیت(ع) است که در مناسبت‌های شهادت و وفات هریک از معصومین (از پیامبر(ص) و حضرت فاطمه زهرا(س) تا [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسکری(ع)]] بیان گردیده است. در این مجالس، به‌منظور بیان مصایب و مدایح اهل‌بیت(ع)، از روایات و اشعار شعرای عرب، در مدح و رثای ایشان، استفاده شده است.

به‌منظور آشنایی بیشتر با کتاب، به محتوای برخی از این جلسات، اشاره می‌شود. در مجلس نخست، اشعاری از «الهاشميات» کمیت بن زید اسدی (60-126ق) آورده شده است که با ابیات زیر، آغاز گردیده است.

{{شعر}}
{{ب|''و لقد بكيت لقتل آل محمد''|2=''باللطف حتی كل عضو مدمع''}}
{{ب|''عقرت بنات الأعوجية هل درت''|2=''ما يستباح بها و ماذا يصنع''}}
{{ب|''وحريم آل محمد بين العدا''|2=''نهب تقاسمه اللئام الوضع''<ref>ر.ک: متن کتاب، ص19</ref>}}
{{پایان شعر}}

در مجلس دوم، پس از ذکر روایتی از ریان بن شبیب از امام رضا(ع) در عظمت عزاداری برای امام حسین(ع) و لزوم گرامی‌داشت ایام محرم، به ماجرای ملاقات دعبل خزاعی با آن حضرت و سرودن اشعاری در مصیبت امام حسین(ع)، اشاره شده است که ابیاتی از آن، ذکر می‌شود:
{{شعر}}
{{ب|''أ فاطم لو خلت الحسين مجدلا''|2=''و قد مات عطشانا بشط فرات''}}
{{ب|''إذا للطمت الخد فاطم عنده''|2=''و أجريت دمع العين في الوجنات''}}
{{ب|''أ فاطم قومي يا ابنة الخير و اندبي''|2=''نجوم سماوات بأرض فلات''<ref>ر.ک: همان، ص30-36</ref>}}
{{پایان شعر}}
در مجلس سوم، به روایتی از کتاب «[[الاحتجاج]]» [[طبرسی، فضل بن حسن|شیخ طبرسی]] از [[امام حسن عسکری علیه‌السلام|امام حسن عسکری(ع)]] در تأویل معنای «کهیعص» اشاره گردیده است<ref>ر.ک: همان، ص41</ref>.