نمایش مبدأ برای منطق تفسیر قرآن (1)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR13224J1.jpg
| عنوان =منطق تفسیر قرآن (1)
| عنوان‌های دیگر =منطق تفسير قرآن (1): مباني و قواعد تفسير قرآن 
| پدیدآوران = 
[[رضایی اصفهانی، محمدعلی]] (نویسنده)
 
[[جامعة المصطفي العالمية. دفتر برنامه ريزي و تدوين متون درسی]] (مترجم)
| زبان = فارسی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏91‎‏/‎‏5‎‏ ‎‏/‎‏ر‎‏6‎‏م‎‏8‎‏ ‎‏1387 
| موضوع =
تاويل 

تفسير - فن 

قرآن - بررسی و شناخت 
| ناشر = 
جامعة المصطفي العالمية
| مکان نشر = ايران - قم
| سال نشر =مجلد1: 1387ش , 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE13224AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| شابک =978-964-195-023-3
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =13224
| کتابخوان همراه نور =13224
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}

'''منطق تفسیر قرآن (1)''' اثر [[رضایی اصفهانی، محمدعلی|محمدعلی رضایی اصفهانی]]، تلاشی است در ارائه مبانی و قواعد تفسیر.

تفسیر قرآن کریم، دانشى است مستقل که همچون هر دانش دیگر داراى مباحث مقدماتى: تعریف، هدف، مبانى، روش و... است. مجموع این مباحث مقدماتى را مى‌توان «منطق تفسیر قرآن» نامید، چون در فهم و تفسیر قرآن کمک و از خطاى فهم مفسر جلوگیرى مى‌کند و ضوابط‍‌ تفسیر معتبر را روشن سازد. این مباحث چند محور عمده دارد:
# مبانى تفسیر؛ یعنى مبادى تصوری و تصدیقى تفسیر که آگاهى از آن‌ها و تعریف و انتخاب مبنا در مورد آن‌ها، قبل از تفسیر، براى مفسر لازم است؛ که شامل مباحثى همچون: مفهوم‌شناسى تفسیر، تأویل، بطن، منابع، شرایط‍‌ مفسر، پیش‌فرض‌ها و ضوابط‍‌ تفسیر معتبر مى‌شود.
# قواعد تفسیر؛ یعنى قوانین کلى که واسطه استنباط‍‌ از آیات قرآن قرار مى‌گیرد و مخصوص آیه یا سوره خاصى نیست و شامل قواعد مشترک تفسیر و علوم دیگر و قواعد اختصاصى تفسیر مى‌گردد.
# روش‌هاى تفسیر قرآن؛ که شیوه استناد مفسران و مستندات آنان در تفسیر را بیان مى‌کند و شامل روش‌هاى قرآن به قرآن، روایی، عقلى، علمى، اشارى و... مى‌شود.
# گرایش‌هاى تفسیرى؛ که به تأثیر تخصص، علاقه، باورها و عقاید مفسر در تفسیر مى‌پردازد<ref>مقدمه، ص17- 18</ref>.

نویسنده دو مبحث نخست را تحت عنوان «منطق تفسیر قرآن (1)» در اثر حاضر، مورد بحث و بررسی قرار داده است<ref>همان، ص18</ref>.