نمایش مبدأ برای مكارم الأخلاق (ترجمه احمدزاده)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR19269J1.jpg
| عنوان =مکارم الاخلاق (ترجمه احمد زاده)
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآوران = 
[[طبرسی، حسن بن فضل]] (نویسنده)

[[احمدزاده، احمد]] (مترجم)
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏247‎‏/‎‏4‎‏ ‎‏/‎‏ط‎‏2‎‏م‎‏7
| موضوع =
احادیث اخلاقی - قرن 6ق.

اخلاق اسلامی - قرن 6ق.
| ناشر = 
نور الزهراء(س)
| مکان نشر =قم - ایران
| سال نشر = 1390 ش 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE19269AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| شابک =978-964-93994-7-8
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =19269
| کتابخوان همراه نور =19269
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
{{کاربردهای دیگر|مکارم الأخلاق (ابهام‌زدایی)}}
'''مكارم الأخلاق (ترجمه احمدزاده)'''، اثر [[طبرسی، حسن بن فضل|شيخ رضى‌الدين حسن بن فضل طبرسى]]، از علما و محدثين نامدار شيعه در قرن ششم، كتابى روايى است كه توسط سيد احمد احمدزاده به فارسى روان و سليس، ترجمه شده است.

ترجمه حاضر، از دو جهت داراى اهميت ويژه مى‌باشد:

اول: از جهت اشتمال آن بر روايات منسوب به معصومين(ع).

دوم: از جهت تخصصى بودن بيشتر روايات اين كتاب شريف.

در هر ترجمه‌اى، اقتضاى امانت‌دارى اين است كه مترجم تمام دقت خود را به كار گيرد تا منظور و مراد مؤلف را فهميده و آن را به خواننده منتقل كند و اين اهميت، زمانى بيشتر مى‌شود كه متن اصلى، شامل مطالب مهمى همچون روايات معصومين(ع) و محتوى مطالب دينى باشد كه در اين صورت ترجمه اشتباه و نادرست ممكن است سبب به اشتباه افتادن خوانندگان و استناد مطالب نادرست به معصومين(ع) بشود و اين اهميت ويژه زمانى مضاعف مى‌شود كه اين روايات، محتوى مطالب و مفردات تخصصى يك رشته خاص مثل طب و... باشد<ref>مقدمه مترجم، ص 11</ref>

مترجم براى توضيح مطلب مزبور، به‌عنوان نمونه به بررسى ترجمه روايت زير پرداخته است: «قال رسول‌الله(ص): الداء ثلاثة و الدواء ثلاثة؛ فأما الداء فالدم و المرة و البلغم. فدواء الدم الحجامة و دواء البلغم الحمام و دواء المرة المشي». در اين روايت شريف، در يك تقسيم‌بندى، بيمارى‌ها به سه دسته تقسيم شده است. بيمارى‌ها عبارتند از خون، صفرا (و سودا) و بلغم. كه داروى خون، حجامت و داروى بلغم، حمام است. تا اين قسمت از روايت، ترجمه درست است، اما در ترجمه عبارت آخر روايت، ممكن است مترجمى كه با روايات طبى و طب سنتى آشنايى نداشته باشد، در ترجمه به اشتباه بيفتد و اين‌گونه ترجمه كند: «و دواى صفرا راه رفتن است»؛ درصورتى‌كه ترجمه صحيح عبارت، اين است: «و علاج صفرا داروى مسهل است». سر ترجمه درست در اين است كه كلمه «المشي» بايد به تشديد ياء خوانده شود. مسلم است كه بين راه رفتن و داروى مسهل، تفاوت زيادى وجود دارد و اين‌گونه اشتباهات در ترجمه روايات معصومين(ع)، ممكن است موجب گمراهى پژوهشگران يا بدبينى خواننده بشود<ref>همان</ref>

در اين كتاب، تمام تلاش مترجم بر اين بوده كه ترجمه از اين‌گونه اشتباهات به‌دور باشد و گاه براى يافتن معادل صحيح يك كلمه، ساعت‌ها وقت صرف شده و كتب مختلف لغت، مورد بررسى قرار گرفته است<ref>همان، ص 12</ref>

متن فارسى هر روايت در كنار متن عربى آن آورده شده تا هم خوانندگان از نورانيت كلام معصوم(ع) فيض ببرند و هم جبران كاستى‌ها و نقصان ترجمه گردد؛ چه‌بسا خوانندگان اهل علم و فضل، ادراكات بهتر و عميق‌ترى از متن عربى روايت داشته باشند<ref>همان</ref>

جهت سهولت مطالعه براى كسانى كه آشنايى كمترى با زبان عربى دارند، متن عربى روايات، اعراب‌گذارى شده است<ref>همان</ref>

ويژگى ممتاز اين ترجمه، تحقيق آن مى‌باشد كه آن را از ديگر ترجمه‌ها، ممتاز مى‌كند. در اين ترجمه، نشانى تمام آيات قرآنى، در انتهاى آيات نگاشته شده است<ref>همان</ref>

در حين ترجمه، برخى لغات و مفردات هستند كه رساندن مفهوم آنها با يك كلمه، ميسر نيست و به‌خاطر نامأنوس بودن خواننده با آن، گاه موجب سردرگمى خواننده مى‌شود. در اين ترجمه سعى شده است كه چنين لغاتى در پاورقى شرح داده شود تا موجب آگاهى بيشتر خوانندگان و پژوهشگران باشد. اين پاورقى‌ها گاه چكيده ساعت‌ها مطالعه و تحقيق و مشورت مترجم با اهل فن بوده است<ref>همان</ref>

مترجم بنا به خواهش برخى از دوستان خود، درباره برخى از راويان مشهور حديث كه نام آن‌ها در ترجمه ذكر شده، به‌طور مختصر در پاورقى، توضيحاتى داده است<ref>همان</ref>

مترجم در مقدمه خويش درباره استفاده از اين كتاب نوشته: «رواياتى كه در اين كتاب گرد آمده است، صرفا به‌خاطر عمل به آن‌ها توسط خواننده عام نيست، بلكه يكى از اهداف نویسنده اين بوده است كه اين روايات، به‌عنوان منبعى براى تحقيق و پژوهش مشتاقان علوم دينى و فرمايشات معصومين(ع) قرار گيرد تا در موضوعات مورد علاقه خود، در اين روايات به فحص و تحقيق بپردازند و بتوانند مطالب بديعى را از اين روايات انتزاع كنند.

برخى از روايات موجود در كتاب، نسخه‌هايى هستند كه جهت مداواى برخى از بيمارى‌ها صادر شده است. اين نسخه‌ها ممكن است به‌صورت قضيه شخصيه باشند و ممكن است براى همگان قابل استفاده نباشد، ولى به چند دليل ذكر چنين رواياتى مفيد دانسته شده است:

الف)- منبعى باشد براى تحقيق و پژوهش توسط اطبا و متخصصين طب اسلامى.

ب)- صرف آشنايى با اين بعد جديد از فرمايشات معصومين(ع) و ديدن اين روايات تا خوانندگان و شیعیان بدانند كه حضرات معصومين(ع) علاوه بر طبيب روح، طبيب جسم نيز بوده و هستند.

ج)- استفاده از برخى دستورات كلى درباره روش و اصول تغذيه و خواص خوراكى‌ها»<ref>همان، ص 10</ref>

فهرست مطالب، در انتهاى كتاب آمده است.