نمایش مبدأ برای مفتاح السعادة و تحقیق طریق السعادة

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR107849J1.jpg
| عنوان = ‫مفتاح السعادة و تحقیق طریق السعادة
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ابن عريف‌، احمد بن‌ محمد‏‫]] (نويسنده)
[[ابن‌ المٶمن‌، عتیق‌ ]] (گردآورنده)
[[دندش، عصمت عبداللطیف]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =BP ۲۸۲/۷/الف۲م۷     
| موضوع =تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 - عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 - عرفا‌ن‌ -- اهل‌ سنت‌ -- متون‌ قدیمی‌ تا‌ قرن‌ 14 - نا‌مه‌ها‌ی عرفا‌نی‌ -- قرن‌ 6ق‌
|ناشر 
| ناشر = دار الغرب الإسلامي
| مکان نشر = لبنان - بیروت
| سال نشر = 1993م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE107849AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 107849
| کتابخوان همراه نور = 107849
| کد پدیدآور = 79695
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''مفتاح السعادة و تحقيق طريق السعادة '''، مشتمل بر نصایح، گفته‌ها و نامه‌های [[ابن عريف‌، احمد بن‌ محمد|احمد بن موسی بن عطاءالله صنهاجی]]، معروف به [[ابن عريف‌، احمد بن‌ محمد|ابن عریف]] (481ق/1088م –536ق/1141م) است. مقدمه، تحقیق و تصحیح کتاب به قلم [[دندش، عصمت عبداللطیف|عصمت عبداللطیف دندش]] است.

تاریخ نگارش این رساله مابین سال‌های 525-529ق، بوده و مشتمل بر نصایح و موضوعاتی مرتبط با صوفیان و سؤالاتی است که شیخ [[ابن عريف‌، احمد بن‌ محمد|ابن عریف]] پاسخ گفته است. این مجموعه از مناجات‌ها، ادعیه و اقوال [[ابن عريف‌، احمد بن‌ محمد|ابن عریف]] را یکی از مریدهای او که محقق کتاب احتمال داده صوفی بزرگ «ابوبکر عتیق بن عیسی بن مؤمن» - از شاگردان وی – بوده، گرد آورده است. قابل توجه آنکه عنوان کتاب توسط ابن عریف انتخاب نشده و [[ابن‌ المٶمن‌، عتیق‌|عتیق بن مؤمن]] برای این مجموعه عنوان «مفتاح السعادة و تحقيق طريق السعادة» را برگزیده است؛ عنوان اصلی کتاب «مفتاح السعادة لأهل الإرادة» بوده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص67</ref>.

در واقع می‌توان گفت مطالب کتاب در چهار بخش ادعیه، مناجات‌ها، اقوال و رسائل دسته‌بندی شده است. در بخش اقوال با عنوان «باب من كلامه» ابتدا تعدادی از گفته‌های [[ابن عريف‌، احمد بن‌ محمد|ابن عریف]] ذکر شده است. باقی گفته‌ها در ضمن فصولی ارائه شده است؛ به‌عنوان مثال در یکی از فصول چنین آمده است: ایمان راسخ ایمانی است که شب‌ها بر آن ‌بگذرد و روزها در پی آن سپری شود، درحالی‌که درخت آن از آب اطاعت می‌نوشد و به لقاح ادب بارور می‌گردد و... و آن ایمانی است که خداوند متعال در آیه «و لكن الله حبب إليكم الإيمان» به آن اشاره کرده است<ref>ر.ک: متن کتاب، ص86</ref>.

در بخش رسائل، ابتدا بیست نامه به ابوالحسن بن غالب - که یکی از صوفیان زمانش بوده - نوشته که حاوی حکایت‌هایی است<ref>ر.ک: همان، ص111-143</ref>. پس از آن، نامه‌های [[ابن عريف‌، احمد بن‌ محمد|ابن عریف]] به محمد بن یوسف آبار، سید مالقی، محمد بن کبش و گروهی از برادران و فقها ارائه شده است. نامه ابوعبدالله بن یوسف به [[ابن عريف‌، احمد بن‌ محمد|ابن عریف]] نیز در میان نامه‌ها مشاهده می‌شود<ref>ر.ک: همان، ص154</ref>.