نمایش مبدأ برای مصباح الظلام في المستغیثین بخیر الأنام علیه‌الصلاةوالسلام في الیقظة والمنام

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR15874J1.jpg
| عنوان =مصباح الظلام في المستغيثين بخير الأنام علیه‌الصلاة‌و‌السلام في اليقظة و المنام
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = [[مزالی، محمد بن موسی]] (نویسنده)

[[شکری، حسین محمد]] (اهتمام)
|زبان 
| زبان =عربی  
| کد کنگره =‏‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏م‎‏6 / 22/55 BP 
| موضوع = محمد(ص)، پيامبر اسلام، 53 قبل از هجرت - 11ق. - کرامت‏ها

داستان‏هاي مذهبی  - متون قدیمی تا قرن 14

|ناشر 
| ناشر = دار الکتب العلمية 
| مکان نشر =لبنان - بيروت 
| سال نشر = 2004م.  

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE15874AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ  يکم  
| شابک =2-7451-4385-9
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =15874
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =08444-07158
| پس از =
| پیش از =
}}
 
'''مصباح الظلام في المستغیثین بخیر الأنام علیه‌الصلاةوالسلام في الیقظة والمنام''' اثر [[مزالی، محمد بن موسی|ابوعبدالله محمد بن موسی بن نعمال مزالی مراکشی]] (متوفی 683ق) کتابی است پیرامون توسل به پیامبر(ص) که به کوشش [[شکری، حسین محمد|حسین محمد علی شکری]] به چاپ رسیده است.

نبی مکرم اسلام(ص) به عنوان محبوب‌ترین خلق نزد خداوند است و مسلمانان نیز همواره شوق و محبت خودشان را به هر نحوی  به ایشان بیان و با این محبت به ذات حق تعالی تقرب می‌جویند. نویسنده  این کتاب درصدد آن است تا با بیان ده‌ها نمونه از معجزات و رحمت‌های نبوی(ص) به امت، ضمن بررسی و اشاره به فلسفه برخی از اعتقادات همچون توسل به آن شخصیت، گوشه‌هایی از ابراز محبت و توسل را بیان نماید<ref>بی‌نام</ref>.

در این کتاب با اتفاقاتی آشنا می‌شویم که در طول تاریخ صورت گرفته و توسط اسناد معتبر به دست ما رسیده است و حاکی از ممدوح بودن توسل به پیامبر اکرم(ص) در زمان حیات و بعد از ممات ایشان می‌باشد<ref>همان</ref>.

به دلیل اهمیت کتاب و ارزشمندی مطالب ارائه شده در آن، بسیاری از بزرگان در آثار خویش از این اثر، نقل کرده‌اند که از جمله آنها عبارتند از: [[سخاوی، محمد بن عبدالرحمن|محمد بن عبدالرحمن سخاوی]] در «[[القول البدیع]]»، [[قسطلانی، احمد بن محمد|احمد بن محمد قسطلانی]] در «[[المواهب اللدنية بالمنح المحمدية|المواهب اللدنیة]]» و «مسالک الحنفا» و [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‌الدین سیوطی]] در «تنویر الحلک» و «الأرج بالفرج»<ref>مقدمه، ص6- 7</ref>.