نمایش مبدأ برای مشارق أنوار القلوب و مفتاح أسرار الغیوب

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR10962J1.jpg
| عنوان = مشارق أنوار القلوب و مفتاح أسرار الغیوب 
| عنوان‌های دیگر = سر الاسرار فی کشف الانوار
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[ابن دباغ، عبدالرحمن بن محمد]] (نويسنده)
[[کیالی، عاصم ابراهیم]] (مصحح)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =   ‎‏/‎‏الف‎‏2‎‏م‎‏5 286/9 BP 
| موضوع =عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 - عشق (عرفان)
|ناشر 
| ناشر = دار الکتب العلمية
| مکان نشر = لبنان - بیروت
| سال نشر = 1426ق - 2005م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10962AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = -
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 10962
| کتابخوان همراه نور = 10962
| کد پدیدآور = 453
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''مشارق أنوار القلوب و مفاتح أسرار الغيوب'''، نوشته [[ابن دباغ، عبدالرحمن بن محمد|عبدالرحمن بن محمد انصاری]]، معروف به [[ابن دباغ، عبدالرحمن بن محمد|ابن دبّاغ]] (605-‌699ق)، از بزرگان صوفیه، درباره حقیقت سلوک به‌سوی حق‌ تعالی و رسیدن به جمال الهی، به زبان عربی است که تحقیق و تصحیح و تعلیق آن را [[کیالی، عاصم ابراهیم|عاصم ابراهیم کیّالی]] عهده‌دار بوده ‌است. 

مطالب این کتاب در ده باب بیان شده ‌است:

باب اول: درباره راهی است که نفوس زکیه را به محبت حقیقی می‌رساند؛ 

باب دوم: در ذکر محبت و معانی آن و اختلاف عبارات در آن؛ 

باب سوم: در اقسام محبت جنسی و نفسی؛ 

باب چهارم: در حقیقت کمال و جمال؛

باب پنجم: در محبت معنوی پنهان از اذهان بشر؛ 

باب ششم: در اقسام محبان از سالکان؛ 

باب هفتم: در مقامات سالکان و احوال عارفان؛ 

باب هشتم: در منازل واصلان از اهل تمکین؛ 

باب نهم: در ذکر اجمالی عشق و احوالی که به آن مربوط می‌شود؛

باب دهم: در فضائلی که نفس از طریق محبت کسب می‌کند<ref>ر.ک: متن کتاب؛ ص17، 23، 32، 40، 51، 57، 63، 77، 87 و 95</ref>.

در قسمتی از متن آمده ‌است:

حکایت شده عارفی، مردی را دید بر سر قبری گریه می‌کند. از او علت گریه‌اش را پرسید؛ جواب داد: صاحب این قبر، محبوب من بود و چون مُرد، من توانایی تحمل این فراق را ندارم. عارف به او گفت: تو به خودت ظلم کرده‌ای که کسی را که می‌میرد، دوست داشته‌ای؛ پس اگر کسی را که نمی‌میرد، دوست داشته ‌باشی، به فراق او معذب نمی‌شوی<ref>ر.ک: همان، ص58</ref>.

دومین بخش این کتاب، «سرّ الأسرار في كشف الأنوار»، رساله‌ای از [[غزالی، احمد بن محمد|مجدالدین ابوالفتوح احمد بن محمد غزالی]] (ح 452-‌520ق)، از عرفای قرن ششم، درباره اسرار نبوت و ولایت و بعضی از علوم ذوقی الهی، به زبان عربی است که تحقیق و تصحیح و تعلیق آن را نیز [[کیالی، عاصم ابراهیم|عاصم ابراهیم کیّالی]] عهده‌دار بوده‌ است.

این رساله حاوی پانزده پرسش عرفانی و پاسخ آنهاست که تعدادی از آنها بیان می‌شود:
# فقر چیست؟
# صفات فقیر چیست؟
# نشانه فقیر کامل و ناقص چیست؟
# نشانه فقیری که هر لحظه‌ در سیر خویش فزونی می‌یابد و فقیری که در صورت و ظاهر فقر، توقف کرده ‌است، چیست؟
# معنای قول پیامبر(ص): «الفقر فخري و به أفتخر يوم القيامة» و «الفقر سواد الوجه في الدّارين» و «كاد الفقر أن يكون كفرا» و معنای قول ابویزید: «إذا تمّ الفقر فهو اللّه» چیست؟
# حکمت اینکه واصل، بعضی از مردم را اکرام می‌کند و بعضی را نه، چیست؟ درحالی‌‌که اتصال وی به خداوند متعال، اقتضای برخورد یک‌سان با همه را دارد و اگر بعضی را بر بعض دیگر ترجیح دهد، موجب استهانت متجلی در بعض صور می‌شود و این شایسته کمال نیست.
# حقیقت سلوک و مراتب آن چیست؟
# نشانه سالک حقیقی چیست تا طالب محجوب که در امور معنوی مانند نابینا است، بتواند او را بشناسد؟
# کیفیت جلوس در خلوت چگونه است؟ مراتب ذکر چیست و چه ذکری اولویت دارد؟<ref>ر.ک: همان، ص121، 123، 125، 127، 129، 131، 133، 134، 135</ref>.