نمایش مبدأ برای مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر = NUR00000J1.jpg
| عنوان = 
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[معین، محمد]] (مؤلف)، [[معین، مهین‌دخت]]  (به کوشش)

|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =PIR۱۶۱/م۶م۴    
| موضوع =ادبیات فارسی و اوستا,زردشتی در ادبیات
|ناشر 
| ناشر = دانشگاه تهران
| مکان نشر = ایران - تهران
| سال نشر = 1388
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE00000AUTOMATIONCODE
| چاپ = پنجم
| شابک = 
| تعداد جلد = 2
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 
| کتابخوان همراه نور = 
| کد پدیدآور = 
| پس از = 
| پیش از = 
}}

''' مزدیسنا و تأثیر آن در ادبیات پارسی'''، پایان‌نامه دکتری [[معین، محمد|محمد معین]] میان سال‌های 1319 تا 1320 بوده است. این کتاب به دنبال بررسی تأثیر آیین زرتشت بر ادبیات فارسی است که بخشی از آن پس از درگذشت مؤلف تدوین گردیده است. 

هدف نگارنده نشان دادن این مطلب است که یورش عرب با همه صلابت و هیبتش، رابطه ایران اسلامی را یکسره با ایران پیش از اسلام قطع نکرد و نویسنده با بررسی‌هایی که در متون فارسی انجام داد، این مهم را اثبات می‌کند. 

نوشتار مشتمل بر دو جلد و نه بخش است. جلد نخست، دارای شش بخش اصلی است که چهار بخش اول آن به بررسی، آیین آریایی‌ها پیش از ظهور زرتشت، زندگی زرتشت و هویت او در نظر نویسندگان ایرانی و فرهنگ یهودی، اوستا و بخش‌های مختلف آن و در ادامه، باورها و آیین‌های زرتشتی و جلوه‌های آن در ادب فارسی و همچنین جایگاه دین زرتشت (مجوس) در قرآن و احادیث اختصاص دارد. جلد دوم نیز دربرگیرنده سه بخش دیگر است، که در بخش هفتم، ابتدا به گاهان و یشت‌ها به عنوان نخستین منظومه‌های ایرانی توجه می‌کند و در ادامه از شاعران پارسی‌زبان که به برخی مضامین مزدیسنایی نظر داشته‌اند، سخن می‌گوید. بخش هشتم کتاب، به بررسی اصطلاح‌های مزدیسنایی در شعر شاعران پارسی‌زبان از برهانی (قرن پنجم هجری) تا [[هاتف اصفهانی، احمد|هاتف اصفهانی]] (قرن دوازدهم هجری) اختصاص دارد. 

در آخرین بخش، یعنی بخش نهم که گویا در چاپ‌های بعدی به کتاب افزوده شده، تأثیر مفاهیم مزدیسنایی در متون منثور فارسی از [[بلعمی، محمد بن محمد|بلعمی]] (قرن چهارم هجری) وزیر عبدالملک بن نوح و منصور بن نوح تا [[ترکه اصفهانی، علی بن محمد|ابن ترکه اصفهانی]] (مقتول در 850ق) بررسی شده است.<ref> شرفایی، محسن؛ اکبری چناری، علی؛ ص342-343</ref>