نمایش مبدأ برای محدثان و آثار حدیثی شیعه

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR59831J1.jpg
| عنوان = محدثان و آثار حدیثی شیعه
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[سیدطباطبایی، سید محمدکاظم]] (نويسنده)
[[کنگره بین‌المللی نقش شیعه در پیدایش و گسترش علوم اسلامی. گروه علمی علوم حدیث]] (زير نظر)
[[مکارم شیرازی، ناصر]] (اشراف)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =     
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = امام علی بن ابی‌طالب (علیه‌السلام)
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر = 1397ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE59831AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 978-964-533-298-1
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 59831
| کتابخوان همراه نور = 59831
| کد پدیدآور = 9166
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''محدثان و آثار حدیثی شیعه'''، اثر [[سیدطباطبایی، سید محمدکاظم|سید محمدکاظم طباطبایی]]، گزارشی است کوتاه از زندگی محدثان فعال و اثرگذار حدیث شیعه که در زمینه‌های مرتبط با حدیث و دانش حدیث، چهره‌ای شاخص بوده‌اند.

مطالب کتاب، در هفت فصل، سامان یافته است. در فصل نخست، به بررسی هویت حدیثی شیعه پرداخته شده و ویژگی‌های حدیث شیعه، تبیین گردیده است که عبارتند از: گستردگی دوره صدور، فراوانی اصحاب فرهیخته، شمار فراوان حدیث و...<ref>ر.ک: متن کتاب، ص25</ref>.

در فصل دوم، راویان شیعی سده اول هجری، معرفی شده‌اند. سده اول، دربردارنده دوره نبوت پیامبر(ص) و امامت [[امام علی علیه‌السلام|امیر مؤمنان(ع)]] تا [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]] است. دوره‌ای که علم حدیث، به‌عنوان یک دانش با مشخصه‌های خاص و ویژه خود شکل نگرفته و کتاب حدیث نیز رواج چندانی نداشته است. ازاین‌رو تعداد محدثان و راویان و همچنین مکتوبات حدیثی، پرشمار نیست. اگرچه راویان اصلی و اصیل شیعه و اهل سنت، در این دوره حضور دارند که از مشهورترین آنها، عبارتند از: سلمان فارسی، ابوذر غفاری، حذیفة بن یمان، جابر بن عبدالله انصاری و...<ref>ر.ک: همان، ص75</ref>.

در فصل سوم، راویان سده دوم که قرن راویان بزرگ، مشهور و پرروایت شیعی است، معرفی شده‌اند که با دوران امام باقر(ع)، [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]]، امام کاظم(ع) و [[امام رضا علیه‌السلام|امام رضا(ع)]] مقارن بوده‌اند. این سده، با فرمان رسمی عمر بن عبدالعزیز (101ق) به کتابت و تدوین حدیث آغاز شد. راویان بزرگی چون زراره، [[محمد بن مسلم]]، بری بن معاویه، ابوبصیر، [[ابان بن تغلب]]، [[جعفی، جابر بن یزید|جابر بن یزید جعفی]] و... از راویان این دوره می‌باشند<ref>ر.ک: همان، ص115</ref>.

در فصل چهارم، راویان سده سوم هجری، معرفی شده‌اند. نویسنده این سده را قرن مکتوبات شیعی نام نهاده و معتقد است در این سده، رابطه استاد و شاگردی به عالمان شیعه محول شد؛ یعنی جویندگان دانش از محضر اصحاب صادقین(ع) استفاده کرده و با جمع‌آوری و تدوین روایات، نگارش‌های جدیدی به جامعه عرضه کردند که «[[المحاسن]]» [[برقی، احمد بن محمد|برقی]] و «[[بصائر الدرجات الكبری في فضائل آل‌محمد(ص)|بصائر الدرجات]]» از جمله آنها هستند<ref>ر.ک: همان، ص155-156</ref>.

فصل پنجم، به معرفی راویان سده چهارم و پنجم هجری (مانند: [[ابن بابویه، ابوجعفر، محمد بن علی|شیخ صدوق]] و [[مفید، محمد بن محمد|شیخ مفید]])، فصل ششم به معرفی راویان سده ششم تا سیزدهم (مانند: [[ابن طاووس، علی بن موسی|سید بن طاووس]] و [[شیخ بهایی، محمد بن حسین|شیخ بهایی]]) و فصل هفتم، به معرفی راویان سده چهاردهم هجری (مانند: [[نوری، حسین بن محمدتقی|میرزا حسین نوری]] و [[قمی، عباس|شیخ عباس قمی]])، اختصاص یافته است<ref>ر.ک: همان، ص197-255</ref>.