نمایش مبدأ برای مجموعه آثار حسام‌الدين خويی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR34685J1.jpg
| عنوان = مجموعه آثار حسام الدين خويی
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن]] (نويسنده)
[[عباس‎زاده، صغری]] (مصحح و مقدمه‌نويس)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =   5177 PIR 
| موضوع =حسام خویی، حسن بن عبد المومن، قرن 7ق. - شعر فارسی - قرن 7ق. - نثر فارسی - قرن 7ق.
|ناشر 
| ناشر = مرکز پژوهشی ميراث مکتوب
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر = 1379ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE34685AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 964-6781-48-9
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 34685
| کتابخوان همراه نور = 34685
| کد پدیدآور = 21505
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''مجموعه آثار حسام‌الدین خویی''' مجموعه‌ای است از هفت اثر منظوم و منثور، از [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین حسن بن عبدالمؤمن خویی]] (زنده در 709ق) متخلص به حسام، ملقب به [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] و مظفری، نویسنده، شاعر و منشی نیمه دوم سده هفتم که با مقدمه، تحقیق و تصحیح [[عباسزاده، صغری|صغری عباس‌زاده]]، منتشر شده است.

از آنجا که [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] یکی از منشیان و شاعران چیره‌دست در زبان فارسی است و در عصری زندگی می‌کند که گرایش به تصنع و تکلف از امتیازات هر نویسنده یا شاعر ممتاز همان عصر می‌باشد، لذا وی از این رهگذر، نه تنها بی‌بهره نمانده، بلکه خود از مروجین نیز می‌باشد<ref>مقدمه مصحح، ص17- 18</ref>.

وی دارای هفت اثر شناخته شده می‌باشد که از این مجموع، سه اثر منظوم و چهار اثر دیگر، منثور می‌باشد که در این کتاب، گردآوری شده است. این آثار عبارتند از:
# نصیب الفتیان: [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] دومین شخصیت بعد از ابونصر فراهی است که نصاب‌نویسی را شروع کرده است<ref>همان، ص21</ref>. وی در این منظومه، علاوه از رعایت دقیق به کاربردن لغات عربی به فارسی، در عین حال مصنوع و متکلف بودن ابیات را بر خود ملزوم دانسته است<ref>همان، ص23</ref>.
# تحفه حسام: دومین منظومه [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] است که فرهنگ منظوم ترکی به فارسی می‌باشد که تعداد 23 بیت از آن در دست می‌باشد<ref>ر.ک: همان، ص25</ref>.
# ملتمسات: بنابه اظهار [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] در دیباچه اندک که به نثر دارد، این رساله، مشتمل است بر صد و اند قطعه و رباعی که در باب ملتمسات متفرق از سلطان عصر، سروده است<ref>همان، ص28</ref>.
# نزهة الکتاب: نخستین تألیف [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] است که مشتمل بر چهار قسم می‌باشد: قسم اول، مشتمل بر صد آیت در اغراض متفاوت؛ قسم دوم محیط بر صد کلمه از احادیث مصطفی(ص) در اغراض متباین؛ قسم سوم جامع بر صد کلمه از نصایح خلفا و موجزات الفاظ فصحا در مآرب متفرق و قسم چهارم، حاوی صد بیت تازی مترجم به صد بیت پارسی در مطالب مختلف<ref>ر.ک: همان، ص29- 30</ref>.
# قواعد الرسائل: در این رساله، مطالب ارزنده‌ای بیان شده و ارزش تاریخی آن، بیش از ارزش ادبی آن است<ref>ر.ک: همان، ص38</ref>.
# رسوم الرسائل: ششمین رساله [[حسام‌الدین خویی، حسن بن عبدالمؤمن|حسام‌الدین]] است که آن را در فن رسائل، بعد از قواعد الرسائل، انشاء کرده است<ref>همان، ص39</ref>.
# غنیة الکاتب: که آن را به والد خود، تقدیم کرده است<ref>همان، ص40</ref>.