نمایش مبدأ برای مجالس (ت‍ق‍ری‍رات‌ اح‍م‍د غ‍زال‍ی‌ ع‍ارف‌ م‍ت‍وف‍ای‌ 520ه‍)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR139479J1.jpg
| عنوان = مجالس (ت‍ق‍ری‍رات‌ اح‍م‍د غ‍زال‍ی‌ ع‍ارف‌ م‍ت‍وف‍ای‌ 520ه‍)
| عنوان‌های دیگر = (م‍ت‍ن‌ ع‍رب‍ی‌ ب‍ا ت‍رج‍م‍ه‌ ف‍ارس‍ی‌) (ن‍س‍خ‍ه‌ م‍ن‍ح‍ص‍ر ب‍ه‌ ف‍رد م‍ورخ‌ ۸۰۷ه‍)‏‫ ** مجالس غزالی ** مجالس. فارسی
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[غزالی، احمد بن محمد]] (نويسنده)
[[مجاهد، احمد]] (مترجم)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره = 1376 3041م4غ 286 BP 
| موضوع =عرفان - متون قدیمی تا قرن 14 - تصوف - متون قدیمی تا قرن 14 - نثر فارسی - قرن 8ق.
|ناشر 
| ناشر = دانشگاه تهران. مؤسسه انتشارات و چاپ
| مکان نشر = ایران - تهران
| سال نشر = 1376ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE139479AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 964-03-3923-7
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 139479
| کتابخوان همراه نور = 139479
| کد پدیدآور = 3772
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''مجالس'''، متن عربی با ترجمه فارسی تقریرات [[غزالی، احمد بن محمد|احمد غزالی]] (متوفی 520ق) است که به اهتمام [[مجاهد، احمد|احمد مجاهد]]، منتشر شده است.

معروف‌ترین اثر [[غزالی، احمد بن محمد|غزالی]] به زبان عربی، کتاب مجالس اوست. این کتاب تألیف [[غزالی، احمد بن محمد|غزالی]] نمی‌باشد، بلکه تقریرات اوست در منبر خطابت یا در مجالس درسش در بغداد که تعلیقه‌‎نویسان آن‌ها را یادداشت کرده‌اند، یا پرسش‌هایی است که از او شده است و او شفاها بیان داشته است و پرسش‌کنندگان نوشته‌اند<ref>ر.ک: مقدمه، صفحه نه</ref>.

این کتاب از همان زمان غزالی معروف و مشهور بوده و تذکره‌نویسان از آن نام برده‌اند و مطالبی از این کتاب آورده‌اند، به‌ویژه دفاعیات وی از ابلیس را<ref>ر.ک: همان</ref>.

[[ابن جوزی، عبدالرحمن بن علی|ابن جوزی]] (متوفی 597ق) مورخ و [[ابن مستوفی، مبارک بن احمد|ابن مستوفی]] (متوفی 636ق) می‌نویسند: «بسیاری گفته‌های غزالی را یادداشت می‌کردند وما سخنان او را دیدیم که کسی یادداشت کرده بود و غزالی با خط خودش بر پشت آن اقرار کرده بود که این کتاب سخنان من است».

[[سبکی، عبدالوهاب بن علی|سبکی]] (متوفی 771ق) به نقل از [[ابن نجار، محمد بن محمود|ابن نجار]] (متوفی 643ق) می‌آورد: «صاعد بن فارس لبانی در بغداد، مجالس غزالی را که 83 مجلس می‌شد، به خط خودش در دو جلد گرد آورد» و از قول ابن صلاح (متوفی 643ق) می‌آورد: «مجالس غزالی را که در 4 مجلد گردآوری شده بود، من دیدم»<ref>همان، صفحه نه - ده</ref>.

نثر کتاب و اسلوب بیان غزالی در این اثر، گزنده است و او مخاطبان خود را بیشتر تازیانه می‌زند و درست همانند مقالات شمس تبریزی که باید گفت شمس مقلد غزالی است؛ چه، رسم شمس این است که در میان سخنانش، حکایتی بیاورد و اشعاری بخواند و این همان سبک احمد غزالی است و بیان شمس نیز در مقالات بیشتر گزنده است تا لینت<ref>ر.ک: همان، صفحه شانزده - هفده</ref>.

کتاب مجالس به شهادت خود کتاب، با باری از جانب ادب و فصاحت و بلاغت همراه است که از هیچ جهت قابل مقایسه با نوشته‌های [[غزالی، محمد بن محمد|محمد غزالی]] نیست و مانند آن از مؤلفان ایرانی دوزبانه (فارسی و عربی) کمتر به ‌چشم می‌خورد و اکثر نوشته‌های ایرانیان تازی‌نویس بسیط و ساده است؛ حال آنکه کتاب مجالس، مملو از استشهاد به اشعار و امثال و مصراع‌هاست و به‌صورت یک کتاب ادبی عرفانی، جلوه می‌کند<ref>ر.ک: همان، صفحه هفده</ref>.

یکی از ممیزاتی که بر روح و فکر و قلم غزالی غلبه داشته و در کتاب مشهود است، صبغه عرفانی است<ref>ر.ک: همان، صفحه دوازده</ref>.