نمایش مبدأ برای قصد و عدم وقوع (نامه‌ها)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR116264J1.jpg
| عنوان = قصد و عدم وقوع (نامه‌ها)
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[حکیمی، محمدرضا]] (نویسنده)

|زبان 
| زبان = فارسی
| کد کنگره =‏
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = دلیل ما
| مکان نشر = قم
| سال نشر = 1386ش

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE116264AUTOMATIONCODE
| چاپ = سوم
| شابک =
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 116264
| کتابخوان همراه نور = 116264
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''قصد و عدم وقوع'''، اثر [[حکیمی، محمدرضا|محمدرضا حکیمی]] (1314-1400ش)، مجموعه نامه‌هایی از حکیمی در سال‌های اولیه دهه ۷۰ است، که وی برای نشریه معتبر آینه پژوهش قم، به ضرورت، نکاتی را می‌نویسد. این نامه‌ها در نهایت به ۱۱ نامه با موضوعات فکری، مذهبی می‌انجامد. در این نامه‌ها حکیمی به بایدها و انتظارات در زمینه‌های مختلف حکومت اسلامی، وضعیت مطلوب حوزه‌های علمیه، جامعه اسلامی و... می‌پردازد، و از برآورده نشدن آنها احساس نارضایتی می‌کند و از آن تحت عنوان «عدم وقوع‌ها» یاد می‌کند.

حکیمی در مقدمه‌ای که در سال ۱۳۸۲ جهت انتشار مجموعه‌ این نامه‌ها در قالب یک کتاب نوشته، آورده است: «خوانندگان گرامى توجه دارند که یازده نامه‌اى که در این کتاب آمده است، مربوط به ۱۲ سال پیش است، یعنى سالهایى که هنوز فساد و ظلم، ضعف فراگیر مدیریت، ویرانى دستگاه قضایى (به تعبیر خود آقایان)، سقوط اخلاقى برخى جوانان، نفوذ افکار بیگانگان، فساد وحشتناک بازار اسلامى، دیکتاتورى مال و ثروت، و فاصله‌هاى جهنمى در زندگیها، تا این اندازۀ غیر قابلِ تصوّر پدید نیامده بود، و «قلّه‌هاى ثروت» در برابر «درّه‌ى فقر» دیده نمى‌شد، و حرکت جامعه به سوى تشکیل «نظام عامل بالعدل» و «جامعۀ قائم بالقسط» - باحتمال - مى‌توانست مورد اندکى امید باشد. اما امروز همین اندازه جاى این سخن مانده است که آگاهان بگویند - و وظیفه است که بگویند: - نه انقلاب این است و نه اسلام انقلابى این؛ تا هم دشمن نتواند واقعیّات موجود را، اسلام معرّفى کند - که متأسّفانه در نوشته‌هایى از داخل و خارج کرده است - و هم دوست نتواند واقعیّات موجود را توجیهى براى سرخوردگى از اسلام بداند<ref>مقدمه، ص15</ref>.