نمایش مبدأ برای فرح‌ الأسما‌ع برخص‌ السما‌ع

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR75004J1.jpg
| عنوان = فرح‌ الأسما‌ع برخص‌ السما‌ع
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[تونسی، محمد شاذلی]] (نويسنده)
[[رحمونی، محمد شریف]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =     
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = الدار العربية للکتاب
| مکان نشر = لیبی - طرابلس
| سال نشر = 1985م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE75004AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 75004
| کتابخوان همراه نور = 75004
| کد پدیدآور = 58061
| پس از = 
| پیش از = 
}}

'''فرح‌ الأسما‌ع برخص‌ السما‌ع'''، نوشته [[تونسی، محمد شاذلی|محمد بن أحمد بن محمد بن داود بن سلامة التونسي المالكي، الشاذلي]]، مشهور به [[تونسی، محمد شاذلی|ابن زغدان]](882ق – 820ق) با تحقيق و مقدمۀ [[رحمونی، محمد شریف|محمد الشريف الرحمونی]] چاپ شده است.

این کتاب از یک مقدمه، سه فصل و خاتمه شکل گرفته است. مصنف در همان مقدمه به مباح بودن سماع و غناء تصریح کرده است.

وی در نخستین فصل –که مهمترین فصل‌های کتاب است- دلیل‌ها و مستندهایش را آورده است. در این فصل گونه‌های غناء را توضیح می‌دهد: غنای بدون ابزار موسیقی؛ غنای همراه با دف و فلوت و غنای همراه با آن‌ها. قسم نخست را بیشتر فقیهان با شرایطی جایز می‎دانند. دومی را برخی از علما جایز، برخی حرام و برخی نسبت به اینکه کاربرد دف در عروسی و ختنه‌سوران باشد و اینکه فلوت را چوپان به کار ببرد، قائل به تفصیل شده‌اند. قسم سوم را قول مشهور از مذاهب چهارگانۀ اهل سنت حرام دانسته‌اند. البته، برخی نیز آن را جایز شمرده‌اند.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص 47</ref>‏

فصل دوم به موضوع رقص و کسانی که این‌گونه مجلس‌های سماع همراه با دف و فلوت را درمی‌یابند، ویژه شده و آرای فقیهان در رد و اثباتشان آمده است.<ref>ر.ک: همان، ص 67</ref>‏ فصل دیگر به جایگاه سماع و نقش آن در زندگی صوفیان برجسته ویژگی یافته است.<ref>ر.ک: همان، ص 73</ref>‏

مصنف در پایان کتابش به این پرسش پاسخ داده است که آیا عذاب الهی برای کسی که علمای اسلام در کار او -مانند سماع و موسیقی- احکام گوناگونی از جواز و حرمت دارند، روا است یا نه؟<ref>ر.ک: همان، ص 85</ref> این کتاب دارای پیوست‌هایی نیز در همان موضوع سماع و رقص است.‏<ref>ر.ک: پیوست کتاب، ص 94</ref>‏
فهرست محتوا، آیات، احادیث، اعلام، جای‌ها، اصطلاحات صوفیه، آلات موسیقی و کتابنامه در پایان کتاب آمده است.