نمایش مبدأ برای عمدة التحقيق في التقليد و التلفيق

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR75654J1.jpg
| عنوان = عمدة التحقيق في التقليد و التلفيق
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[البانی، محمد سعید]] (نويسنده)
[[سویدان، حسن سماحی]] (مصحح)
[[ارناووط، عبدالقادر]] (مقدمه‌نويس)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  الف7ع8 167/6 BP 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = 
| مکان نشر = 
| سال نشر = 1418ق - 1997م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE75654AUTOMATIONCODE
| چاپ = 2
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 75654
| کتابخوان همراه نور = 75654
| کد پدیدآور = 59337
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''عمدة التحقیق في التقلید والتلفیق''' اثر [[البانی، محمد سعید|محمد سعید بن عبدالرحمن البانی حسینی]] (1294- 1351ق)، پیرامون مبحث تقلید و تلفیق فتوا که با تحقیق [[سویدان، حسن سماحی|حسن سماحی سویدان]] و [[ارناووط، عبدالقادر|عبدالقادر ارناووط]] به چاپ رسیده است.

اثر حاضر، یکی از بهترین کتاب‌ها در موضوع خود است که مؤلف در آن، به‌طورکلی  به مبحث تقلید پرداخته و تقلید از فقهایی که غیر ائمه اربعه مشهور هستند را نیز مورد بررسی قرار داده است. وی همچنین حکم تلفیق فتوا در قضیه واحد را نیز به‌صورت مبسوط و مفصل، موردبحث بررسی قرار داده است<ref>مقدمه ارناووط، ص11- 12</ref>.

دو مقدمه مفصل از [[سویدان، حسن سماحی|حسن سماحی سویدان]] و [[ارناووط، عبدالقادر|عبدالقادر ارناووط]]، آغازگر کتاب است. نویسنده نیز مطالب کتاب را در چهار مقدمه و چندین فصل تنظیم نموده است. وی در مقدمه اول، به فطری‌بودن اسلام توجه داشته<ref>مقدمه مؤلف، ص55</ref> و در مقدمه دوم، به آسان بودن دین اسلام و شمول این سهولت در تمامی تکالیف، اشاره کرده است<ref>همان، ص59</ref>. در مقدمه سوم، به وسعت شریعت و شمول آن بر تمام مراتب اهل اسلام، ایمان و احسان اشاره شده<ref>همان، ص64</ref> و در مقدمه چهارم، بحث هدایت الهی مجتهدین، مطرح گردیده است<ref>همان، ص76</ref>.

از جمله موضوعات مطرح شده در کتاب، می‌توان به تقسیم رأی به محمود و مذموم<ref>همان، ص85</ref>، بیان مراد از دعوت به وحدت مذاهب<ref>همان، ص110</ref>، حکم تقلید<ref>همان، ص123</ref>، جواز عمل به تلفیق بنا بر قول برخی از متأخرین<ref>همان، ص202</ref> و شروط آن<ref>همان، ص210</ref>، فرق میان حیل و مخارج شرعی<ref>همان، ص253</ref> و تفاوت میان مدارا و مداهنه<ref>همان، ص271</ref> اشاره نمود.