نمایش مبدأ برای علی علیه‌السلام از زبان علی علیه‌السلام

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NURعلی علیه‌السلام از زبان علی علیه‌السلامJ1.jpg
| عنوان =علی(ع) از زبان علی(ع)
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[محمدیان، محمد]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏BP ۳۷/۳۵/م۳۱۲،ع۸
| موضوع =علی‌ بن‌ ابیطا‌لب‌(ع)، اما‌م‌ اول‌، ۲۳ قبل‌ از هجرت‌ - ۴۰ق‌
|ناشر 
| ناشر =نشر معارف 
| مکان نشر =
| سال نشر =	۱۳۹۶ 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE
| چاپ =
| شابک =
| تعداد جلد =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''علی علیه‌السلام از زبان علی علیه‌السلام''' تألیف [[محمدیان، محمد|محمد محمدیان]]؛ دربردارنده گزارش‌های تاریخی و روایی براساس سیر طبیعی گفتارهای اجتماعی و سیاسی است و در واقع این کتاب از اول تا آخر از زبان [[امام علی علیه‌السلام|حضرت علی(ع)]] است.

این کتاب، یکی از خواندنی‌ترین زندگی‌نامه‌ها درباره [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمؤمنین علیه‌السلام]] است که نویسنده با استفاده از منابع دست‌اول و مطمئن شیعه و اهل سنت به نگارش آن پرداخته است. در اولیا، و بزرگان کسی را جز [[امام علی علیه‌السلام|امیرالمومنین(ع)]] سراغ نداریم که خودش زندگی را از ابتدا تا انتها بیان کرده باشد.

کتاب «علی از زبان علی» در واقع از زبان خود [[امام علی علیه‌السلام|حضرت امیرالمؤمنین(ع)]] تا پایان کتاب روایت می‌شود و راوی دیگری وجود ندارد. و افزوده‌های مؤلف در قلاب با رنگ متفاوت و قلم متفاوت ارائه شده تا با سخنان حضرت مخلوط نشود.

این کتاب دربردارنده گزارش‌های تاریخی و روایی براساس سیر طبیعی گفتارهای اجتماعی و سیاسی است و نه عهده‌دار بیان معارف عمیق توحیدی و تفسیر آیات قرآن و موعظه‌های اخلاقی آن حضرت.

'''عناوین فصل های کتاب:'''

دوران مکه, دوران مدینه, دوران خلفا, دوران خلافت, دوران جنگ جمل, دوران جنگ صفین, دوران حکمیت, دوران جنگ نهروان, دوران غارت‌ها و دوران شهادت

'''برشی از کتاب'''

من [[امام علی علیه‌السلام|علی]] فرزند ابوطالب و فاطمه بنت اسد، در روز سیزدهم رجب سال ۳۰ عام‌الفیل، در شهر مکه و در درون خانهٔ کعبه متولد شدم. پدرم ابوطالب، چندین فرزند داشت و ازنظر معیشت در تنگنا بود. خویشان نزدیک به یاری وی شتافتند و هرکدام سرپرستی یکی از فرزندان او را برعهده گرفتند. از آن میان، رسول خدا(ص) مرا برگزیدند تا همچون عضوی از خانوادهٔ آن حضرت، در کنار ایشان و خانواده‌شان زندگی کنم.

پیامبر(ص) پسری نداشتند؛ اما تقدیر الهی چنان بود که از من، چونان فرزندشان نگهداری کنند و در رشد و تربیت من از هیچ لطفی دریغ نورزند و تمام مهر و عطوفتی که یک پدر به فرزندش دارد، برای من به‌کار گیرند؛ تاآنجاکه رسول خدا(ص) مرا در دامان خویش می‌نشاندند و در آغوش می‌گرفتند و در بستر مخصوص خود جای می‌دادند. در کنار ایشان آرام می‌گرفتم و بوی خوش آن حضرت به مشامم می‌رسید. حتی گاه غذا را لقمه‌لقمه در دهانم می‌گذاشتند. هرگز دروغی در گفتار من و خطایی در رفتار من مشاهده نکردند.

از لحظه‌ای که رسول خدا(ص) را از شیر گرفته بودند، خداوند گرامی‌ترین فرشته‌اش را مأمور تربیت وی کرده بود تا او را همواره به راه‌های کرامت و راستی و اخلاق نیکو راهنمایی کند. من نیز همواره با رسول خدا(ص) بودم، همچون فرزندی که همیشه در کنار مادر است. آن بزرگوار نیز هر روز درس جدیدی از اخلاق نیکو به من می‌آموختند و از من می‌خواستند که در گفتار و رفتار، از ایشان پیروی کنم.

رسول خدا(ص) هر سال، چندماهی را در غار «حراء» سپری می‌کردند. در آن ایام، تنها من بودم که با ایشان ملاقات می‌کردم و درطول این مدت، جز من، کسی ایشان را نمی‌دید.<ref> [https://hadith.net/post/76550 ر.ک: پایگاه اطلاع‌رسانی حدیث شیعه (حدیث نت)]</ref>