نمایش مبدأ برای طریق عشق: شرح غزلیاتی چند از حافظ

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR01646J1.jpg
| عنوان =طریق عشق: شرح غزلیاتی چند از حافظ 
| عنوان‌های دیگر =غزلیات. برگزیده. شرح 
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = [[فروزانفر، بدیع‌الزمان]] (نویسنده)

[[جربزه ‎دار، عبد الکریم]] (اهتمام)
|زبان 
| زبان =فارسی 
| کد کنگره =‏‎‏/‎‏ف‎‏4‎‏ت‎‏4 / 5435 ‏PIR‎‏ 
| موضوع =حافظ، شمس‌الدین محمد، - 792ق. - غزلیات - نقد و تفسیر

شعر فارسی - قرن 8ق. - تاریخ و نقد

|ناشر 
| ناشر = اساطیر
| مکان نشر =ایران - تهران 
| سال نشر = 1382ش. 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01646AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ یکم 
| شابک =964-331-083-3
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =01646
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =00970-08408
| پس از =
| پیش از =
}}
 
'''طریق عشق: شرح غزلیاتی چند از حافظ''' عنوان اثری است 1 جلدی به زبان فارسی از [[فروزانفر، بدیع‌الزمان|بدیع‌الزمان فروزانفر]] که به اهتمام [[جربزه دار، عبد الکریم|عبدالکریم جربزه‌دار]] به چاپ رسیده.

[[فروزانفر، بدیع‌الزمان|فروزانفر]] در این اثر به نقد و تفسیر برخی از غزلیات حافظ شیرازی پرداخته است.

این اثر در واقع، تقریرات استاد [[فروزانفر، بدیع‌الزمان|بدیع‌الزمان فروزانفر]] در دانش‌سرای عالی و دانشکده ادبیات در سال 1319ش است و تحریر دکتر حسین بحرالعلومی.<ref>ر.ک: مقدمه کتاب، ص7</ref> این رساله با همه کوچکی و کم‌حجمی، سه غزل خواجه حافظ را بیت‌بیت و به‌طور مفصل شرح کرده است و به‌مناسبت در توضیح بیت خواجه از ابیات دیگر او یاری می‌جوید؛ یعنی که اشعار خواجه را با کمک خواجه شرح می‌کند و برای مزید فایده از دیگر بزرگان ادب و عرفان ایرانی امثال [[رودکی]] و [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] و [[منوچهری، احمد بن قوص|منوچهری دامغانی]] و [[امیر معزی]] و [[خیام، عمر بن ابراهیم|خیام]] و [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]] و [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] و [[جامی، عبدالرحمن|جامی]] و [[شبستری، محمود|شیخ محمود شبستری]] و [[خاقانی شروانی]] و [[ناصر خسرو|ناصرخسرو قبادیانی]] مدد می‌جوید و اصطلاحات عرفانی مرید و مراد و طالب و طلب و ارادت و... را شرح می‌دهد.

انتخاب و شرح این سه غزل توسط استاد [[فروزانفر، بدیع‌الزمان|فروزانفر]] نمی‌تواند تصادفی باشد و حتما حتما ایشان به‌عمد این غزل‌ها را انتخاب و شرح کرده است؛ چراکه در این رساله خصوصا عشق بیشترین فضا را به خود اختصاص داده است و به بهانه‌ها در شرح و توضیح مفصل عشق و عاشق و معشوق در این فضای محدود می‌پردازد. آنجا هم که به‌ظاهر سخن از عشق نیست، اگر دقت شود باز سخن عشق است. همین امر اهتمام‌کننده (عبدالکریم جربزه‌دار) را واداشته که نام «طریق عشق» را برای این اثر برگزیند.<ref>ر.ک: همان، ص9</ref>