نمایش مبدأ برای طریقت‌نامه

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR11031J1.jpg
| عنوان = طریقت نامه
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود]] (نويسنده)
[[همایون‌فرخ، رکن‌الدین]] (مصحح)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =1374 5579 ‏PIR‎‏ 
| موضوع =شعر عرفانی - قرن 8ق. - شعر فارسی - قرن 8ق.
|ناشر 
| ناشر = اساطير
| مکان نشر = ایران - تهران
| سال نشر = 1374ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE11031AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = -
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 11031
| کتابخوان همراه نور = 11031
| کد پدیدآور = 816
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''طریقت‌نامه''' اثر [[عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود|خواجه عمادالدین علی فقیه کرمانی]]، معروف به [[عماد فقیه کرمانی، علی بن محمود|عماد فقیه کرمانی]]، نظمی است از کتاب «[[مصباح الهداية و مفتاح الكفاية|مصباح الهدایه و مفتاح الکفایه]]» نوشته [[عزالدین کاشانی، محمود بن علی|عزالدین محمود کاشانی]] (متوفی 735ق) که با تصحیح و تحشیه [[همایون‌فرخ، رکن‌الدین|رکن‌الدین همایون‌فرخ]] به چاپ رسیده است.

در نظم این اثر، جز کتاب «مصباح الهدایه»، خواجه عمادالدین به کتاب «[[عوارف المعارف]]» از مصنفات [[سهروردی، عمر بن محمد|سهروردی]] نیز نظر داشته است و هم چنین مطالبی از کتاب «[[التعرف لمذهب أهل التصوف|تعرف لمذهب التصوف]]» تألیف [[کلاباذی، ابوبکر محمد|ابوبکر ابواسحاق محمد بن ابراهیم ابن یعقوب بخاری کلاباذی]] را نیز در طریقت‌نامه چاشنی مطالب آن ساخته است. بنابراین می‌توان نظر داد که طریقت‌نامه در حقیقت خود تألیف گونه اثری است، نه این که صرفا «مصباح الهدایه» به نظم آورده شده باشد<ref>پیشگفتار مصحح، ص13</ref>.

عمادالدین طریقت‌نامه را به نام امیر مبارزالدین محمد مظفری «خسرو غازی» مصدر کرده و نشان می‌دهد که این مثنوی را هنگامی سروده و به نظم آورده است که امیر مبارزالدین محمد مظفری در کرمان و یزد و فارس، به استقلال سلطنت می‌کرده است<ref>همان، ص14</ref>.

از جمله ویژگی‌های کتاب آن است که خواجه عماد در آن، از شکل و شمایل خودش تصویر و توصیفی روشن به دست می‌دهد و می‌نمایاند که در اثر پرهیز در شکم‌خوارگی، چنانکه بارها به این موضوع در آثارش اشاره دارد، مردی ضعیف‌الجثه و نحیف و لاغراندام بوده است<ref>همان، ص17</ref>.

خواجه عماد از سکونت در کرمان دلگیر بوده و بسیار نالیده و پیوسته آروزی مسافرت و مهاجرت در سر می‌پرورده است و در این کتاب، ابیاتی در این باره، سروده است. ولی با این حال، مهر و عشق به زادگاه، او را بر آن داشته است که در این اثر، وصف دلپذیر و دل‌انگیزی از خطه کرمان داشته باشد<ref>ر.ک: همان، ص18- 19</ref>.

در اشعار کتاب، آثاری دیده می‌شود که با معتقدات پیروان تشیع، کاملا همخوانی و سازگاری دارد و از آن‌ها، شمیم عنبرین بوی شیعی بودن شاعر، استشمام می‌شود، به عنوان مثال:

{{شعر}}
{{ب|''خداوندا په باشد گر در این عهد''|2='' برون آید ز فضلت مهدی از مهد''}}
{{ب|''که شرع از نصرتش قوت پذیرد''|2=''چراغ دین ز رایش نور گیرد''}}
{{ب|''براندازد رسوم اهل بدعت''|2='' کشد خط بر جبین اهل شنعت''}}
{{ب|''به جان ورزد دل او مهر صدیق''|2='' به تیغ قهر ریزد خون زندیق''<ref>ر.ک: همان، ص19- 20</ref>}}
{{پایان شعر}}

توحید، وصف پیامبر صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌و‌سلم و... بحث‌های مقدماتی کتاب و آداب، معارف، اصطلاحات صوفیان، مستحسنات صوفیه، بیان علوم و مراتب آن، اعتقادات، اخلاق، اعمال، مقامات، احوال عشق،  باب‌های دهگانه آن را تشکیل می‌دهند.

فهرست محتوا در آغاز و کتابنامه در پایان کتاب آمده است.