نمایش مبدأ برای طبقات مفسران شيعه (5 جلدى)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR11166J1.jpg
| عنوان =طبقات مفسران شیعه
| عنوان‌های دیگر =مشتمل بر معرفی بی از 2000 تن از مفسران و مترجمان عالیقدر شیعه و گرایش تفسیری آنان و مزین با 200 تصویر نایاب از شخصیتهای قرآنی
| پدیدآوران = 
[[عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم]] (نویسنده)
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏92‎‏/‎‏6‎‏ ‎‏/‎‏ع‎‏7‎‏ط‎‏2‎‏ ‎‏1382
| موضوع =
تفاسیر

مفسران شیعه - سرگذشت‌نامه

کتاب‌شناسی
| ناشر = 
دفتر نشر نويد اسلام
| مکان نشر =قم - ایران
| سال نشر =مجلد1: 1371ش

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE31012AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| تعداد جلد =5
| کتابخانۀ دیجیتال نور =31012
| کتابخوان همراه نور =31012
| کد پدیدآور =

| پس از =
| پیش از =
}}
{{کاربردهای دیگر| شیعه (ابهام‌زدایی)}} 


 
'''طبقات مفسران شيعه''' نوشتۀ [[عقیقی بخشایشی، عبدالرحیم|عبدالرحيم عقيقى بخشايشى]]، قرآن‌پژوه معاصر و به زبان فارسى است.اين كتاب محصول پنج سال تلاش و كوشش مؤلف است.

وى كتاب را از مفسران قرن اول هجرى آغاز كرده و تاقرن حاضر ادامه داده است.اين كتاب تقريبا به صورت جامع و كامل و به‌ترتيب قرون به معرفى مفسران شيعه و تفاسير آنان پرداخته است و در واقع نشانگر تلاش و توجه عالمان شيعى در طول قرون و اعصار به معارف قرآنى مى‌باشد.

در اين اثر ارزشمند شرح‌حال دو هزار تن از مفسران شيعه آمده است. نویسنده از مطالعه كتاب ارزشمند«تفسير و تفاسير جديد» تأليف [[خرمشاهی، بهاءالدین|آقاى بهاءالدين خرمشاهى]] را كه در زمينۀ تفاسير قرآن مجيد در عصر حاضر مى‌باشد به عنوان انگيزه نگارش اين اثر ياد مى‌كند بدين هدف كه با نگارش آن حلقۀ اتصال بين تفاسير گذشته و حال ايجاد شود.

مؤلف ابتدا به بيان نقش قرآن در اصلاح جوامع بشرى پرداخته و معارضات صورت گرفته با قرآن را يادآور مى‌شود.پس از آن احاديثى از معصومان عليهم‌السلام دربارۀ قرآن كريم مطرح و از نخستين مفسر قرآن كه شخص پيامبر اكرم(ص) باشد نام برده مى‌شود.

بررسى تاريخ تفسير و مفسران از دو بعد اجتماعى و بعد ادبى و معرفى نمونه‌اى از تفاسير فارسى قرون اوليه اسلام نظير ترجمه تفسير طبرى، تفسير پاک، تفسير سورآبادى و...تعريف واژۀ «طبقات» از جمله موضوعاتى است كه در پيشگفتار كتاب بدان پرداخته شده است.

بررسى تاريخ گردآورى و تدوين قرآن و نحوۀ آن، علوم و معارف پيش‌نياز مفسر قرآن نظير علم لغت، نحو، صرف، اشتقاق، اصول فقه و...، ترجمه و بازگردانى قرآن به زبانها و لغات ديگر، سير تاريخى ترجمه و فوائد آن، اعترافات دانشمندان و متفكرين خارجى در مورد قرآن كريم كه مى‌تواند ما را متوجه زواياى مورد نظر آنها و حساسيت‌ها و نكات ارزشمند و احيانا توقعات و انتظارات آنها بنمايد، توضيح معناى واژگان تفسير، تأويل، تنزيل و تطبيق، طبقات تفسيرى براساس عناصر زمانى يا محتوايى و...
و اشاره‌اى اجمالى به طبقات تفسيرى شيعه و تقسيم‌بندى [[مطهری، مرتضی|شهيد مطهرى]] در كتاب «خدمات متقابل» در مورد طبقات مفسران شيعى از جمله موضوعاتى است كه قبل از ورود به موضوع اصلى بدانها
پرداخته مى‌شود.

در آغاز ورود به موضوع اصلى نویسنده با اشاره به اينكه پيشوايان معصوم شيعه خود در قلّۀ هرم و سرچشمۀ تفسير و مفسران قرار دارند نه در عرض و هم‌سطح ديگر مفسران و تقاريرشان نمى‌تواند مورد مقايسه و سنجش با ديگر آراء و نظرات معمولى قرار گيرد از اين‌رو به عنوان تيمن و تبرک مواردى از تفاسير قرآنى آن بزرگواران را بازگو مى‌كند و براى هريك از ايشان فصلى را اختصاص مى‌دهد، سپس به ادامه و تعقيب بحث مفسران شيعه از دوران [[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]] به بعد مى‌پردازد.

در قرن اول هجرى كه سرآغاز تفسيرنگارى در اسلام است با زندگى مفسرانى چون:[[ابن عباس، عبدالله بن عباس|ابن عباس]]، ابن مسعود، پس از آن مفسران شيعى قرون دوم تا پانزدهم هجرى به همراه تفاسيرى كه نگاشته‌اند معرفى مى‌شوند.مفسرانى چون:مجاهد بن جبير، طاووس بن كيسان، زيد بن على بن الحسين، سكوني در قرن دوم، ابوالعباس اسفراينى، اسماعيل سكونى، هشام بن محمد بن سائب كلبى، يونس بن عبدالرحمن و...، در قرن سوم، على ابن ابراهيم قمى، فرات كوفى، ابوزيد بلخى و...در قرن چهارم، نيشابورى خزاعى، مقرى، [[شيخ مفيد]]، [[ابن سینا، حسین بن عبدالله|ابوعلى سينا]] و...در قرن پنجم، [[طبرسی، فضل بن حسن|طبرسى]]، [[راغب اصفهانی، حسین بن محمد|راغب اصفهانى]]، فتال نيشابورى و...در قرن ششم، عبدالرشيد استرآبادى، [[روزبهان بقلی، روزبهان بن ابی‌نصر|روزبهان بقلى]] و...در قرن هفتم، قطب‌الدين شيرازى، [[حلی، حسن بن یوسف|علامه حلّى]] و...در قرن هشتم، آنسى، ابن متوج، مقداد سيورى، سراج‌الدين جنيد و...

در قرن نهم، معين‌الدين شيرازى، كاشفى سبزوارى، [[سکاکی، یوسف بن ابی‌بکر|سكّاكى]] [[کاشانی، فتح‌‎الله بن شکرالله|ملا فتح‌اللّه كاشانى]] و...در قرن دهم كه روزگار تفاسير فارسى قرآن كريم است، مجتهد كركى عاملى، زين‌العابدين خوانسارى، فيّاضى، خواجه دهدار شيرازى، [[شوشتری، سید نورالله بن شریف‌الدین|قاضى نوراللّه شوشترى]] و...در قرن يازدهم، بحرينى حويزى، توني، حرّ عاملى، سيد هاشم بحراني، [[علامه مجلسى]] دوم، سيد نعمت‌اللّه جزايرى و...در قرن دوازدهم، موسوى شيرازى، مدرس اصفهانى، عبدالنبى تسوجى، نور على شاه اصفهاني، سيد رضا شبّر، نواب لاهيجى و...در قرن سيزدهم، ميرزا محمد باقرلنگرودى، محمد صادق خوئى، ميرزا محمد باقرتنكابنى، محمدحسین شهرستاني، ملا على استرآبادى، صفى على شاه و...در قرن چهاردهم، [[صدر، محمدباقر|سيد محمد باقرصدر]]، امام موسى صدر، [[حسینی شیرازی، محمد|سيد محمد شيرازى]]، [[طباطبایی، سید محمدحسین|سيد محمدحسین طباطبايى]]، [[سبحانی تبریزی، جعفر|جعفر سبحانى]]، [[محقق، مهدی|مهدى محقق]]، بانو امين اصفهانى، [[قرشی بنابی، سید علی‌اکبر|سيد على اكبر قرشى]] ارموى و...در قرن پانزدهم هجرى.

نویسنده قبل از شروع بحث در تفاسير هر قرن، مختصرى دربارۀ ويژگى‌ها و شرايط آن قرن به سخن پرداخته سپس به معرفى تفاسير و مفسران شيعى مى‌پردازد.