نمایش مبدأ برای صحیفه سجادیه (لطیف راشدی)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR65405J1.jpg
| عنوان = صحیفه سجادیه(نامشخص)
| عنوان‌های دیگر = رساله حقوق
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[نامشخص]] (نويسنده)
[[امام سجاد علیه‌السلام]]] (نویسنده)
[[راشدی، لطیف]] (مترجم)
[[راشدی، سعید مطوف]] (نویسنده)
|زبان
| زبان = عربی - فارسی
| کد کنگره = 1393 /ع8 ص3041 267/1 BP 
| موضوع =دعاها - احادیث اخلاقی - اخلاق اجتماعی - احادیث
|ناشر 
| ناشر = سازمان تبليغات اسلامی. شركت چاپ و نشر بين الملل
| مکان نشر = ایران - تهران
| سال نشر = 1393ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE65405AUTOMATIONCODE
| چاپ = 9
| شابک = 978-964-304-176-2
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 65405
| کتابخوان همراه نور = 65405
| کد پدیدآور = 14614
| پس از = 
| پیش از = 
}}
{{کاربردهای دیگر|صحیفه سجادیه (ابهام‌زدایی)}}
'''صحیفه سجادیه همراه با رساله حقوق'''، متن کتاب «[[الصحيفة السجادية الكاملة|صحیفه سجادیه]]» است که همراه با رساله حقوق [[امام سجاد علیه‌السلام|امام سجاد(ع)]]، با ترجمه فارسی [[راشدی، لطیف|لطیف راشدی]]، منتشر شده است.

در این ترجمه، سعی شده است که از طریق شماره‌گذاری برای جملات - هم در متن عربی و هم در متن فارسی - دسترسی خوانندگان به معنای دقیق جملات فراهم گردد<ref>ر.ک: سخن مترجم، ص10</ref>.

شیوه ترجمه بدین صورت است که در یک صفحه، متن عربی آمده و در صفحه مقابل، ترجمه آن. مترجم سعی فراوانی نموده تا اصل امانت در ترجمه را به‌خوبی رعایت کند و درعین‌حال، ترجمه‌ای شیوا، رسا و روان را در اختیار خوانندگان فارسی‌زبان قرار دهد. به‌منظور آشنایی بیشتر با نوع و سبک ترجمه، به قسمتی از آن اشاره می‌شود:

متن:

«(1) الْحَمْدُ لِلَّهِ الْأَوَّلِ بِلَا أَوَّلٍ کانَ قَبْلَهُ، وَ الْآخِرِ بِلَا آخِرٍ یکونُ بَعْدَهُ؛

(2) الَّذِی قَصُرَتْ عَنْ رُؤْیتِهِ أَبْصَارُ النَّاظِرِینَ، وَ عَجَزَتْ عَنْ نَعْتِهِ أَوْهَامُ الْوَاصِفِینَ.

(3) ابْتَدَعَ بِقُدْرَتِهِ الْخَلْقَ ابْتِدَاعاً، وَ اخْتَرَعَهُمْ عَلَی مَشِیتِهِ اخْتِرَاعاً.

(4) ثُمَّ سَلَک بِهِمْ طَرِیقَ إِرَادَتِهِ، وَ بَعَثَهُمْ فِی سَبِیلِ مَحَبَّتِهِ، لَا یمْلِکونَ تَأْخِیراً عَمَّا قَدَّمَهُمْ إِلَیهِ، وَ لَا یسْتَطِیعُونَ تَقَدُّماً إِلَی مَا أَخَّرَهُمْ عَنْهُ.

(5) وَ جَعَلَ لِکلِّ رُوحٍ مِنْهُمْ قُوتاً مَعْلُوماً مَقْسُوماً مِنْ رِزْقِهِ، لَا ینْقُصُ مَنْ زَادَهُ نَاقِصٌ، وَ لَا یزِیدُ مَنْ نَقَصَ مِنْهُمْ زَائِدٌ.

(6)ثُمَّ ضَرَبَ لَهُ فِی الْحَیاةِ أَجَلًا مَوْقُوتاً...»

ترجمه:

«(1) حمد و ستایش خدایی را که اول است و پیش از او اولی نبود و آخر است بی‌آنکه بعد از او آخری باشد.

(2) خدایی که دیده‌های بینندگان از دیدنش قاصر و اندیشه‌های وصف‌کنندگان از وصفش عاجز و ناتوان است.

(3) [خدایی که] آفریدگان را به دست قدرت خود، پدید آورد و آنان را بر اساس خواست خود آفرید.

(4) و آنان را به راهی که می‌خواست، هدایت کرد و در راه محبت و عشق خود برانگیخت؛ درحالی‌که از حدودی که برای آنها معین نموده، قدمی پیش و پس نتوانند نهاد.

(5) و برای هریک از آنان، روزی معلوم و تقسیم‌شده‌ای قرار داد. به هر که بیشتر داد، احدی نتواند اندکی از آن بکاهد و به هر که کمتر داد، هیچ‌کس نمی‌تواند بر آن بیفزاید.

(6) [خداوند متعال] سپس برای او (انسان) در زندگی عمری موقت، معین فرمود...»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص34-37</ref>.