نمایش مبدأ برای شصت توشه عرفانی از دعای ابوحمزه ثمالی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR61578J1.jpg
| عنوان = شصت توشه عرفانی از دعای ابوحمزه ثمالی
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[صلواتی، محمود]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = عربی - فارسی
| کد کنگره =  1397 8ص 0422 BP268 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = کتابفروشی فروغی
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر = 1397ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE61578AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 978-600-99808-9-5
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 61578
| کتابخوان همراه نور = 61578
| کد پدیدآور = 2873
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''شصت توشه عرفانی از دعای ابوحمزه ثمالی'''، اثر [[صلواتی، محمود|محمود صلواتی]] (متولد 1332ش)، شرحی است بر دعای ابوحمزه ثمالی و اشاره به نکات موجود در فرازهای این دعا.

کتاب با مقدمه کوتاهی از نویسنده در تعریف دعا و اشاره به نقش و اهمیت آن آغاز شده<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص9</ref> و مطالب در شصت توشه، تنظیم شده است. هر توشه، فهم و دریافتی است از نویسنده از هریک از فرازهای دعای ابوحمزه ثمالی که در آنها، با استفاده از آیات، روایات، اشعار و سخنان بزرگان، به ذکر نکاتی مربوط به این دعای شریف، پرداخته شده است؛ به‌عنوان مثال، نخستین توشه، «گوناگونی تربیت خداوندی» است، با استفاده از فراز «إلهي لا تؤدبني بعقوبتك» (بار خدایا، با کیفرت ادبم مکن)<ref>ر.ک: متن کتاب، ص13</ref>.

در سومین توشه، با توجه به فراز «من أين لي الخير يا رب و لا يوجد إلا من عندك و من أين لي النجاة و لا تستطاع إلا بك» (از کجا برایم خیری باشد - پروردگار من - که جز از سویت یافت نمی‌شود و از کجا برایم رستگاری باشد که جز به یاری‌ات میسر نمی‌گردد)، خوبی و رستگاری، تنها از سوی خداوند دانسته شده و به این نکته اشاره گردیده است که خیر و خوبی تنها از سوی خدا و به دست خداست و رهایی و رستگاری تنها با یاری و کمک خداوند فراهم می‌گردد و این، ازآن‌روست که ذات باری تعالی خیر محض است و از نور، جز روشنی و از خیر، جز خوبی برنمی‌آید و رضا بر رضای الهی و صبر به قضای خداوندی، عالی‌ترین مراتب سیر و سلوک دوستان خداست که جز رضای دوست چیزی را خوب ندانند و جز خواسته او به دنبال چیزی نباشند و ازآنجاکه خیر و خوبی همواره دوست‌داشتنی است، هر فطرت پاک و نیالوده‌ای همواره به دنبال خیر و خوبی‌های حقیقی و واقعی است<ref>ر.ک: همان، ص19-20</ref>.

در پنجمین توشه، مربوط به فراز: «بك عرفتك و أنت دللتني عليك و دعوتني إليك و لولا أنت لم أدر ما أنت» (تو را به تو شناختم و تو خود بر خود راهنمایی‌ام کردی و به‌سوی خود فرایم خواندی و اگر تو نبودی نمی‌دانستم تو چیستی؟)، به چند نکته زیر، اشاره شده است:
# شناخت خدا به خدا؛
# راهنمایی خدا انسان‌ها را بر شناخت خود؛
# دعوت خدا از آفریدگان برای شناخت خویش؛
# اگر خدا نبود، گفتگویی از خدا هم نبود<ref>ر.ک: همان، ص24</ref>.