نمایش مبدأ برای شرح کافية ابن الحاجب

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR24814J1.jpg
| عنوان =شرح کافية ابن الحاجب
| عنوان‌های دیگر =کافيه ابن الحاجب. شرح
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = [[جلال یمنی، حسن بن احمد]] (نویسنده)

[[قاضی، احمد عبدالله]] (محقق)
|زبان 
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏/الف2 ک2023 / 6151 PJ
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = مکتبة اولاد الشيخ للتراث
| مکان نشر =مصر - جیزه
| سال نشر = 2010م.

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE24814AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ یکم
| شابک =977-371-277-1
| تعداد جلد =2
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =16320-16321
| پس از =
| پیش از =
}}
{{کاربردهای دیگر|شرح الكافية (ابهام‌زدایی)}}
 
'''شرح کافیة ابن الحاجب''' یا «المواهب الوافیة بمراد طالب الکافیة» نوشته [[جلال یمنی، حسن بن احمد|حسن بن احمد جلال]](1084-1014ق) فقیه، نحوی، متکلم و از بزرگان علمای زیدیه است. <ref>عبدالحميد، صائب، ج1، ص 234 </ref>این اثر در ادبیات(نحو) است و به تحقیق [[قاضی، احمد عبدالله|احمد عبدالله قاضی]] درآمده است.

شارح بر اساس تقسیم‌بندی [[شرح الرضي علی الكافية|کافیه]] [[ابن حاجب، عثمان بن عمر|ابن حاجب]](م 646ق) شرح خود را تنظیم کرده است. وی بعد از ذکر یک مقدمه در تعریف کلمه و آنچه به آن مرتبط است بر اساس اصل کتاب به شرح مطالب پرداخته و شرح خود را با ذکر نون تأکید و احکام آن پایان داده است. <ref>مقدمه محقق، ص 39 </ref>

وی در مواردی از شرح به موافقت رای خود با نویسند تصریح نموده و در برخی موارد نیز بر آن حاشیه زده و در مسائلی دیگر نیز با او به مخالفت برخاسته و آراء وی را به‌نقد کشیده تا جایی که نقد وی متوجه تمام نحویان شده است. <ref>رک: همان </ref>محقق اثر در مقدمه به ترجیحات نحوی [[جلال یمنی، حسن بن احمد|ابن جلال]] در برخی از مسائل و قواعد نحوی پرداخته و به مهم‌ترین آن‌ها اشاره‌کرده است. <ref>رک: همان، ص 41-51</ref>

شارح در تدوین این اثر بیشتر بر مصادر اصلی در نحو مانند کتاب سیبویه و نوشته‌ی نحویانی مانند [[اخفش، سعید بن مسعده|اخفش]]، فراء و ابن سراج و دیگر نوشته‌های معروف در نحو تکیه کرده است. همچنین می‌توان مشاهده کرد که شارح به‌طور گسترده از نجم الدین استرآبادی شارح کافیه ابن حاجب بهره گرفته و عمده شواهدی که آورده از این کتاب است. <ref>رک: همان، ص 41 </ref>

یمنی هدف خود از این شرح را ایجاد زمینه ارتقاء علمی افراد در علوم مختلف دانسته که مقدمه آن نحو است چراکه این علم به‌مثابه کلیدی برای فهم و درک مطالب علوم به شمار می‌آید. <ref>رک: همان، ص 52 </ref>