نمایش مبدأ برای شرح عرفانی غزلهای حافظ

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR01643J1.jpg
| عنوان =شرح عرفانی غزلهای حافظ
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = [[ختمی لاهوری، عبد الرحمان بن سلیمان]] (شارح)

[[حافظ، شمس‌الدین محمد]] (سراینده)

[[خرمشاهی، بهاءالدین]] (مصحح و معلق)

[[منصوری، کوروش]] (مصحح و معلق)

[[مطیعی امین، حسین]] (مصحح و معلق)
|زبان 
| زبان =فارسی 
| کد کنگره =‏‎‏/‎‏خ‎‏2‎‏ش‎‏4 / 5435 ‏PIR‎‏ 
| موضوع =حافظ، شمس‌الدین محمد، - 792ق. دیوان - نقد و تفسیر

شعر فارسی - قرن 8ق. - تاریخ و نقد

حافظ، شمس‌الدین محمد، - 792ق. - عرفان

|ناشر 
| ناشر = نشر قطره 
| مکان نشر =ایران - تهران 
| سال نشر = 1381ش. 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE01643AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ چهارم 
| شابک =964-5958-33-4
| تعداد جلد =4
| کتابخانۀ دیجیتال نور =01643
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =00967-05665-00948-05293-09837
| پس از =
| پیش از =
}}
{{کاربردهای دیگر|دیوان حافظ (ابهام‌زدایی)}}
'''شرح عرفانی غزل‌های حافظ،''' عنوان اثری است 4 جلدی به زبان فارسی از [[ختمی لاهوری، عبد الرحمان بن سلیمان|ابوالحسن عبدالرحمان بن سلیمان ختمی لاهوری]] در شرح، نقد و تفسیر غزل‌های لسان‌الغیب، [[حافظ، شمس‌الدین محمد|خواجه حافظ شیرازی]]، با تصحیح و تعلیق [[خرمشاهی، بهاءالدین|بهاءالدین خرمشاهی]]، [[منصوری، کوروش|کورش منصوری]] و [[مطیعی امین، حسین|حسین مطیعی امین]].

شرح حاضر، شرحی است یکسره عرفانی و حکمی بر اشعار [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] و کمتر به جنبه‌های زبانی - ادبی شعر [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] می‌پردازد. زبان و بیان این شرح، دشوار و دیریاب نیست؛ هرچند که سرشار از اصطلاحات و تعبیرات عرفانی و حکمی است. عرفانی که در این شرح مطرح است، آمیزه‌ای از عرفان عاشقانه و بدون اصطلاح و عرفان نظری و اصطلاحی است و مؤلف پس از استناد و استشهادهای بسیار به آیات قرآن کریم و احادیث نبوی، از امهات متون عرفانی از «[[كشف المحجوب (تصنیف)|كشف المحجوب]]» [[هجویری، علی بن عثمان|هجویری]] و «[[تمهيدات|تمهیدات]]» [[عین‌القضات همدانی، عبدالله بن محمد|عین‌القضات همدانی]] گرفته تا آثار [[ابن عربی، محمد بن علی|ابن عربی]]، مخصوصا فتوحات و بیش از آن از «فصوص الحكم» و شروح فارسی و عربی آن، برای شرح هرچه عرفانی‌تر شعر [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]] سود می‌جوید. اساسی‌ترین متون مورد نظر و منقول‌عنه او یکی «مثنوی مولوی» و دیگری «[[گلشن راز]]» شیخ [[شبستری، محمود|محمود شبستری]] است که بسیار از آنها نقل می‌کند. تأمل در منابع مورد استفاده مؤلف، وسعت دامنه تحقیق و استقصای او را نشان می‌دهد. گفتنی است که این شرح، 463 غزل را در بر دارد و یکایک ابیات هر غزل را به‌تفصیل توضیح می‌دهد و تفسیر می‌نماید.<ref>ر.ک: مقدمه مصححان، ج1، ص4</ref>