نمایش مبدأ برای شرح زیارت جامعه کبیره (محمد وحیدی)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR34401J1.jpg
| عنوان = شرح زیارت جامعه کبیره
| عنوان‌های دیگر = پرتو ولایت در شرح زیارت جامعه کبیره 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[وحیدی، محمد]] (نويسنده)
[[صالحی، هاشم]] (محقق)
|زبان
| زبان = عربی - فارسی
| کد کنگره =/‎‏و‎‏3 271/202 BP 
| موضوع =زیارت نامه جامعه کبیره - نقد و تفسیر - زیارتنامه‌ها
|ناشر 
| ناشر = وفائی
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر = 1378ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE34401AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 964-6013-02-3
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 34401
| کتابخوان همراه نور = 34401
| کد پدیدآور = 21383
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''شرح زیارت جامعه کبیره'''، اثر [[وحیدی، سید محمد|سید محمد وحیدی]] (1295- 1379ش)، شرحی است به زبان فارسی بر «زیارت جامعه کبیره».

کتاب با مقدمه‌ای از شارح آغاز گردیده است که در آن، ضمن معرفی مختصر زیارت جامعه کبیره و اشاره به فضیلت آن، به بیان انگیزه نگارش اثر حاضر پرداخته شده و علت آن، عدم وجود شرحی به زبان فارسی عنوان شده است که به‌واسطه آن، همگان از معانی و مشکلات این دعای شریف و حقایق و معضلات آن مطلع گردند. بدین منظور، شارح اقدام به شرح این زیارت کرده تا مورد استفاده فارسی‌زبانان قرار گیرد<ref>ر.ک: مقدمه، ص5-6</ref>.

پیش از آغاز شرح، در دو فصل، به بیان مطالبی پرداخته شده است: نخست، بیان آنچه [[مجلسی، محمدتقی|علامه ملا محمدتقی مجلسی]] در شرح این زیارت فرموده<ref>ر.ک: همان، ص9</ref> و دوم، شمه‌ای از فضیلت و ثواب زیارت معصومین(ع)<ref>ر.ک: همان، ص11</ref>.

روش شرح بدین صورت است که ابتدا، قسمت کوچکی از زیارت انتخاب شده و در ادامه، ضمن ترجمه آن قسمت، به شرح و توضیح واژگان و مفردات و معنا و مراد از آن فراز، پرداخته شده است. شارح در شرح این زیارت، از روایات معصومین(ع) استفاده شایانی نموده است. به‌منظور آشنایی بیشتر با کتاب، به قسمت کوچکی از آن، اشاره می‌شود:

متن:

«يا أهل بيت النبوة»

شرح:

«ای اهل‌بیت نبوت! مراد از اهل‌بیت، ائمه(ع) است؛ زیرا پیغمبر خدا(ص) از آنها است و رسالت در خانه‌های آنان نازل شده و اهل‌بیت به آنچه در خانه است، بهتر از دیگران واقف و مطلعند.
و اهل، گفتند: در معنی زیردست و اولاد مرد است و کسانی را که در خانه او انس گرفته‌اند، اهل می‌گویند و آنکه در زبان عرب‌ها معمول است که در مقام تحیت و تعارف می‌گویند: «أهلا و سهلا»، مراد همین است؛ یعنی: «مثل اینکه آمدی به اهل خود و منزل مألوف خویش و به آسایشگاه و محل راحت، نه محل سختی و غلظت».
و چون ائمه اطهار(ع) از مأنوسین و الفت‌یافتگان خانه رسالت هستند، بدین لفظ تعبیر آورده شده.

در «[[معاني الأخبار]]» نقل کرده که: از [[امام جعفر صادق علیه‌السلام|امام صادق(ع)]] پرسیدند: آل محمد کیست؟ فرمود: «ذریه پیغمبر». سؤال کردند: اهل‌بیت محمد(ص) کیانند. فرمود: «ائمه». سؤال کردند: عترت محمد(ص)؟ فرمود: «اصحاب عبا». سؤال کردند: امت محمد(ص) کیانند؟ فرمود: «مؤمنین»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص17-18</ref>.