نمایش مبدأ برای شرح دیوان ابن الفارض

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR10394J1.jpg
| عنوان =شرح دیوان ابن الفارض من شرحی الشیخ بدرالدین الحسن بن محمد البورینی و الشیخ عبدالغنی بن اسماعیل النابلسی
| عنوان‌های دیگر =دیوان ابن الفارض. شرح 
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = [[غالب، رشید]] (گردآورنده)

[[ابن فارض، عمر بن علی]] (نویسنده)

[[بورینی، حسن بن محمد]] (شارح)

[[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل]] (شارح)

[[نمری، محمد عبدالکریم]] (مصحح)
|زبان 
| زبان =عربی
| کد کنگره =‏‎‏/‎‏د‎‏98‎‏ ‎‏غ‎‏2‎‏ / 4244 ‏PJA‎‏ 
| موضوع = ابن فارض، عمر بن علی، 576 - 632ق. دیوان - تاریخ و نقد

شعر عربی - قرن 7ق.

|ناشر 
| ناشر = دار الکتب العلمیة 
| مکان نشر =لبنان - بیروت 
| سال نشر = 1424ق.   = 2003م.   

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE10394AUTOMATIONCODE
| چاپ =چاپ  یکم  
| شابک =
| تعداد جلد =2  
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =11363-04577-04985-00635-05311
| پس از =
| پیش از =
}}
 
'''شرح دیوان ابن الفارض من شرحی الشیخ بدرالدین الحسن بن محمد البورینی(م 1024ق) و الشیخ عبدالغنی بن اسماعیل النابلسی(م1143ق)''' با عنوان مختصر شرح دیوان ابن فارض، عنوان اثری است 2 جلدی به زبان عربی که با کوشش [[رشید بن غالب]](متوفای 1306ق) لبنانی گردآوری شده است.

قصاید شیخ عارف [[ابن فارض، عمر بن علی|شرف‌الدین ابوحفص عمر بن فارض]] از قصاید شیرینی است که حاوی الفاظ و معانی شریفی در محبت الهی و تقرب به اوست؛ شارحان و محققان در گذر زمان‌ها در شرح دقایق و بیان معانی این قصاید کوشیده‌اند. [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]] نوه‌ای دارد به نام علی که قصاید او را در دیوانی جمع کرد که  همان دیوان معروف موجودی است که در دسترس همگان قرار دارد.

جمعی از علما به شرح این دیوان اهتمام داشته‌اند و از اهم این شروح، شرح شیخ [[بورینی، حسن بن محمد|حسن بورینی]] و شرح شیخ [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|عبدالغنی نابلسی]] است. مرحوم [[غالب، رشید|رشید غالب]] لبنانی این دو شرح را در یک کتاب جمع کرده است که همین کتاب حاضر باشد. رشید غالب در مقدمه‌ بر کتاب متذکر می‌شود که:  اولا او شرح بورینی را به صورت کامل ذکر کرده است، سپس به آخر شرح هر بیت، گزیده‌ای از کلام [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|شیخ نابلسی]] را می‌آورد و قبل از نقل هر چیزی که از کتاب نابلسی نقل می‌کند حرف «ن» و پس از آن «ا ه‍» را قرار می‌دهد. به استثنای دیباچه دیوان و تذییل عینیه و میمیه شیخ علی نوه [[ابن فارض، عمر بن علی|ابن فارض]]<nowiki/>که آن‌ها را به صورت کامل از مجموع شیخ [[نابلسی، عبدالغنی بن اسماعیل|نابلسی]] نقل می‌نماید.<ref>ر.ک: تقدیمیه کتاب، ج1، ص7-3</ref>