نمایش مبدأ برای شرح الصحيفة السجادية (حسینی‌ نائینی‌)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR128077J1.jpg
| عنوان = شرح الصحيفة السجادية(حسینی‌ نائینی‌، محمد بن‌ محمدباقر)
| عنوان‌های دیگر =  الصحيفة السجادية. شرح
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[حسینی‌ نائینی‌، محمد بن‌ محمدباقر]] (نويسنده)
[[محمودی، محمدجواد]] (محقق)
[[امام سجاد علیه‌السلام]] (نویسنده)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره =  30238ص8ع 267/1 BP 
| موضوع =علی بن حسین(ع)، امام چهارم، 38 - 94ق. صحیفه سجادیه - نقد و تفسیر - دعاها
|ناشر 
| ناشر = سازمان تبليغات اسلامی. پژوهشکده باقر العلوم علیه‌السلام
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر = 1430ق
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE128077AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 978-600-5529-16-6
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 128077
| کتابخوان همراه نور = 128077
| کد پدیدآور = 22114
| پس از = 
| پیش از = 
}}
{{کاربردهای دیگر|صحیفه سجادیه (ابهام‌زدایی)}}
'''شرح الصحيفة السجادية'''، اثر [[حسینی‌ نائینی‌، محمد بن‌ محمدباقر|سید بهاءالدین محمد بن محمدباقر حسینی نائینی]] (1080-1133ق)، شرح و تفسیری است بر دعای 26 و 27 «[[الصحيفة السجادية الكاملة|صحیفه سجادیه]]».

کتاب با دو مقدمه از محقق و شارح، آغاز شده است. در مقدمه محقق، ضمن شرح حال شارح، به معرفی مختصر شرح حاضر پرداخته شده است<ref>ر.ک: مقدمه تحقیق، ص11- 23</ref>.

شارح در مقدمه خود، ابتدا به نقد و بررسی دو تعلیقه بر صحیفه سجادیه، یکی متعلق به [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|میر محمدباقر حسینی استرآبادی]]، معروف به محقق داماد و دیگری متعلق به [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|محمد بن شاه مرتضی کاشانی]]، معروف به [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|مولی فیض]] اشاره کرده و در ادامه، از «[[تحفه رضویه (شرح صحیفه سجادیه)|التحفه الرضوية]]» متعلق به [[اردکانی یزدی، قاضی بن محمد|میرزا قاضی بن کاشف‌الدین محمد اردکانی]] و نیز «[[الفرائد الطریفة في شرح الصحیفة الشریفة|الفرائد الطريفة]]» متعلق به [[مجلسی، محمدباقر|علامه مجلسی]] و «[[رياض السالكين في شرح صحيفة سيد الساجدين صلوات‌الله‌عليه|رياض السالكين]]»، متعلق به [[مدنی، سید علی‌خان|صدرالدین علی بن احمد حسینی حسنی]] نام برده که در شرح خویش از آنها نیز استفاده کرده است. وی پس از شمردن برخی مزایا و معایب شروح موجود بر صحیفه، هدف خود از تألیف شرح را چنین بیان کرده است: «ازآن‌رو که شروح موجود از برخی کلماتی که نیاز به بحث و دقت داشته گذر کرده‌اند و توضیح کافی نداده و کلام را در برخی موارد که نیاز نبوده، طولانی نموده‌اند، تصمیم گرفتم شرحی بر صحیفه بنگارم که این کاستی و اضافه را نداشته باشد و از خداوند طلب خیر نموده و امیدوارم توفیق اتمام آن را عنایت فرماید»<ref>ر.ک: مقدمه شارح، ص25-30</ref>.

برخی از مهم‌ترین ویژگی‌های شرح حاضر عبارت است از:
# مبنای شارح بر شرح و ترکیب مزجی است؛ بدین صورت که ابتدا کلمه یا جمله‌ای از دعا را ذکر کرده و آن را توضیح داده و سسپ، کلمه یا جمله دیگری را شرح داده و به همین ترتیب، تا پایان دعا، ادامه داده است.
# از تعلیقات [[فیض کاشانی، محمد بن شاه‌مرتضی|محقق کاشانی]] و [[میرداماد، سید محمدباقر بن محمد|سید داماد]] در این شرح استفاده زیادی شده است.
# شارح در حاشیه کتاب، برخی عبارات را با خطی متفاوت از متن توضیح داده و در پایان نوشته است: «منه». محقق این یادداشت‌ها را به پاورقی‌ها منتقل نموده و در متن، نیاورده است.
# در نسخه خطی کتاب، حواشی دیگری غیر از حاشیه‌های شارح وجود داشته که آنها نیز به پاورقی‌ها انتقال یافته است<ref>ر.ک: مقدمه تحقیق، ص22</ref>.