نمایش مبدأ برای سوز نی، شرحی بر نی‌نامه مولای رومی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NURسوز نی، شرحی بر نی‌نامه مولای رومیJ1.jpg
| عنوان = سوز نی، شرحی بر نی‌نامه مولای رومی
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[زند، علی]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان =
| کد کنگره =‏PIR۵۳۰۱/ز۹س۹ 
| موضوع = نقد و تفسیر مولوی، جلال‌الدین‌ محمد بن‌ محمد، ۶۰۴-۶۷۲ق‌. مثنوی. نی‌نا‌مه‌,شعر فا‌رسی‌ -- قرن‌ ۷ق‌. -- تا‌ریخ‌ و نقد
|ناشر 
| ناشر =انتشارات پرتو خورشید 
| مکان نشر =قم 
| سال نشر =1384 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE
| چاپ =اول
| شابک =
| تعداد جلد =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''سوز نی، شرحی بر نی‌نامه مولای رومی''' تألیف [[زند، علی|علی زند]]؛ این کتاب به شرح و تفسیر ابیات آغازین [[مثنوی معنوی|مثنوی]] که به نی‌نامه شهرت یافته. پرداخته است. شارح اظهار نکرده که از کدام نسخۀ [[مثنوی معنوی|مثنوی]] استفاده نموده، در نسخه‌های معتبر و مشهور [[مثنوی معنوی|مثنوی]]، دیباچه یا همان نی‌نامه ۳۵ بیت دارد، ولی شارح از نسخه‌ای استفاده کرده که بیش از پنجاه بیت داشته و او، همه را جزو نی‌نامه محسوب کرده و به تفصیل شرح و تفسیر نموده است.

نگارنده، پس از مقدمۀ کوتاه، مختصری از زند گانی، حالات و دیدگاه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را نسبت به شعر و شاعر شدن خودش، بیان می‌کند. روش وی در شرح و تفسیر ابیات به این ترتیب است که ابتدا یک بیت را در ذیل شماره‌ای ذکر می‌کند و بعد به طور مبسوط به شرح و توضیح آن می‌پردازد و همین شیوه را تا آخر ادامه می‌دهد. وی در شرح و تفسیر ابیات به موارد ذیل توجه بیشتری داشته است: ۱. بررسی کلمات و عبارات هر بیت به طور جداگانه و ذکر مصادیقی برای شرح بیشتر معانی کلمات از منابع و مآخذ دیگر، خصوصاً از دیوان شاعران بزرگ، البته در اين زمینه گاه به افراط گراییده است، مثلا تنها برای بیان مفهوم عشق بیش از چهل صفحه،
شعراز شاعران مختلف زبان فارسی، بدون هیچ‌گونه تحلیل و توضیحی، نقل کرده است؛

۲. بررسی و شرح اصطلاحات عرفانی و مطالب علمی و معارف حکمی هر بیت؛

۳. تطبیق هر بیت با آیات قرآن، روایات و اشعار دیگر شعرا؛ 

۴. تبدیل هر بیت به نثر روان و ساده.

کتاب، در آغاز دارای فهرست تفصیلی مطالب است،اما در پایان و یا در پاورقی‌ها، منابع و مآخذی ذکر نشده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص288</ref>