نمایش مبدأ برای زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR112191J1.jpg
| عنوان =زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[ریاحی، محمدامین]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان = فارسی  
| کد کنگره =‏PIR 9331/ر۹،ز۲
| موضوع =ادبیا‌ت‌ فا‌رسی‌ -- ترکیه‌,فا‌رسی‌ -- ترکیه‌
|ناشر 
| ناشر =شرکت انتشاراتي پاژنگ 
| مکان نشر =ايران - تهران 
| سال نشر =1369ش.   

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE112191AUTOMATIONCODE
| چاپ =يکم  
| شابک =
| تعداد جلد =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''زبان و ادب فارسی در قلمرو عثمانی''' تألیف [[ریاحی، محمدامین|محمدامین ریاحی]]، این کتاب، حاصل بسط یافته و کامل شدۀ یک سخنرانی مؤلف است که در سال 1350 از طریق رادیو ایران ایراد کرده است.

این کتاب اگر چه ارتباط مستقیم با موضوع [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] ندارد؛ اما این مطلب جالب را بررسی می‌کند که وقتی کاروان [[سلطان‌ولد، محمد بن محمد|بهاءولد]]، خانوادۀ [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، از بلخ به آسیای صغیر مهاجرت کردند در همۀ شهرهای ارمنی‌نشین و مسلمان نشین آن نواحی، به زبان فارسی با مردم گفت و گو می‌کردند و مجالس درس و موعظه و شعر و ادب آنان به زبان فارسی بود و آثار نظم و نثر شان نیز به فارسی در آن سرزمین رواج می‌یافت و اهالی آن سامان چنان با زبان و ادب فارسی آشنا بودند که گویی فرضا قونیه و قیصریه بخشی از بلخ یا نیشابور بوده است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص61</ref>