نمایش مبدأ برای روش برداشت از قرآن (صفایی حائری)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR34805J1.jpg
| عنوان = روش برداشت از قرآن(صفایی حائری، علی)
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[صفایی حائری، علی]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =  /ص7ر9 65/3 BP 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = ليلة القدر
| مکان نشر = ایران - قم
| سال نشر = 1392ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE34805AUTOMATIONCODE
| چاپ = 8
| شابک = -
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 34805
| کتابخوان همراه نور = 34805
| کد پدیدآور = 4441
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''روش برداشت از قرآن'''، تألیف نویسنده معاصر [[صفایی حائری، علی|علی صفایی حائری]] (عین – صاد) است که در آن روش فهم و برداشت از قرآن کریم و لوازم و موانع آن را مورد بررسی قرار داده است.

در این نوشته، ابتدا توضیح‌هایی از کلمه‌های تفسیر و ترجمه و روح و نور و ظهر و بطن و تأویل و تنزیل داده شده و حدود هریک مشخص گردیده است. آنگاه برای رسیدن به تفسیر و روح و نور قرآن، از راه‌ها و اصولی سخن رفته است<ref>ر.ک: پیشگفتار، ص14-13</ref>‏.

مباحث کتاب در شش فصل ارائه شده است. نویسنده در فصل اول کتاب، پس از طرح برخی تناقضات در رابطه با قرآن کریم، علل ایجاد این تناقضات را چنین تحلیل می‌کند: «این تناقض میان آیه‌ها و آیه‌ها، آیه‌ها و روایات، روایات با روایات و آیه‌ها و واقعیت عینی، از همین ‌جا مایه می‌گیرد که ما داروخانه را با گلخانه و سرگرمی را با طبابت و درمان عوضی گرفته‌ایم». وی معتقد است: «آنچه نیاز مردم نیست، گرچه به زبان مردم باشد، جذبش نمی‌کنند و بهره‌ای از آن نمی‌برند و حتی از آن صدمه می‌بینند و در آن گرفتار می‌شوند»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص33-32</ref>‏؛ البته اضافه می‌کند: «بررسی‌های علمی، به‌اضافه تسلط بر تمام قرآن و تسلط بر روحیه‌ها و نیازها، برای آنها که طبابت را عهده‌دار هستند لازم است»<ref>ر.ک: همان، ص35</ref>‏.

نویسنده در فصل سوم، برای تفسیر، کلیدهایی را مطرح کرده که عبارتند از: تسلط، طرح سؤال، حلم در برابر سؤال‌ها و تفکر در قرآن و سیر فکری<ref>ر.ک: همان، ص58</ref>‏.

در فصل آخر نیز با عنوان «نگاهی دیگر» ابعاد گوناگون ترجمه، تفسیر، روح و نور را برای فهم قرآن مطرح کرده و برای رسیدن به هر مرحله، ابزار و شرایطی را در نظر گرفته است<ref>ر.ک: همان، ص184-175</ref>‏.

نویسنده در آخرین سطرهای کتاب، محرومیت از فهم قرآن را از خویش می‌داند: «بسیار شده که در لحظه‌ها و حالت‌هایی، آیه‌هایی را می‌یابم و حس می‌کنم، اما در وقت دیگر و لحظه دیگر، همان را که فهمیده بودم، نمی‌فهمم... گویا آیه‌ها در برابر من حصار می‌کشند و بالا می‌روند... من این محرومیت‌ها را از خویش می‌دانم، نه از دوست، که او بخشش‌هایش را بر همه ریخته و بر سر هستی پاشیده است»<ref>ر.ک: همان، ص184</ref>‏.