نمایش مبدأ برای روشهای تأوِیل قرآن

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR03056J1.jpg
| عنوان =روشهای تأوِیل قرآن
| عنوان‌های دیگر =معناشناسی و روش‌شناسی تاویل در سه حوزه روایی، باطنی و اصولی
| پدیدآوران = 
[[شاکر، محمدکاظم]] (نویسنده)
| زبان =فارسی
| کد کنگره =‏BP‎‏ ‎‏91‎‏/‎‏2‎‏ ‎‏/‎‏ش‎‏2‎‏ر‎‏9‎‏
| موضوع =
تاویل - جنبه‏‌های مذهبی - اسلام

تفسیر - فن
| ناشر = 
[[دفتر تبلیغات اسلامی حوزه علمیه قم]]، مرکز انتشارات
| مکان نشر =قم - ایران
| سال نشر = 1376 ش 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE03056AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| شابک =964-424-347-1
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =03056
| کتابخوان همراه نور =03056
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
 
'''روشهای تأوِیل قرآن'''، اثر دكتر [[شاکر، محمدکاظم|محمد كاظم شاكر]]، پیرامون معناشناسی و روش تأویل آیات در سه حوزه روایی، باطنی و اصولی نوشته شده است.

مؤلف كه يكى از قرآن پژوهان معاصر مى‌باشد و در زمينۀ علوم قرآن تأليفات فراوانى دارد، در اين كتاب مسالۀ تاويل را از زواياى مختلف مورد بررسى قرار داده است.وى در فصل اول كتاب پس از تعريف تاويل به سير تحول آن در آيات و روايات پرداخته و رابطۀ بين تاويل و تفسير را شرح مى‌دهد.در فصل دوم به توضيح معناى تاويل، تنزيل و تفسير در اخبار پرداخته رابطۀ بين اين واژه‌ها را بررسى مى‌كند.در فصل سوم عوامل مؤثر در فهم تاويل قرآن را بيان و آگاهان به تاويل كه پيامبر(ص) و ائمه(ع)مى‌باشند، را ذكر مى‌نمايد.

در فصل چهارم مسالۀ جرى و تطبيق قرآن بر اهل‌بيت(ع) را مورد بررسى قرار داده اخبارى كه در روايات تفسيرى وجود دارد دسته بندى نموده مى‌گويد تطبيق دو قسم است تطبيق صحيح و مقبول و تطبيق باطل و غير مقبول و دربارۀ هر كدام رواياتى را ذكر مى‌نمايد.

در فصل پنجم تاويل قرآن در مذهب باطنيه را شرح داده نمونه‌هاى از تاويلات آنان را ذكر و در پايان ديدگاه آنان را نقد و بررسى مى‌كند.

در حقيقت مطالب كتاب را مى‌توان به دو قسمت بحث مفهومى و مصداقى تقسيم نمود يعنى در ابتدا مفهوم تاويل شرح داده شده و در ادامه مصاديق تاويل را بررسى نموده‌اند و با استفاده از آيات و روايات روش تاويل را نيز شرح داده‌اند.

وى براى فهم تاويل قرآن شرائطى را قائل است و مى‌گويد تا دانش‌هاى لازم براى تاويل قرآن وجود نداشته باشد نمى‌توان قرآن را تاويل نمود و از آنجا كه‌پيامبر(ص) و امامان عليهم‌السلام داراى دانش لازم براى تاويل قرآن مى‌باشند، لذا تاويل تمام قرآن اختصاص به آنها دارد، گر چه انسه‌گانهاى ديگر نسبت به علومى كه دارند مى‌توانند از
دانش تاويل قرآن بهره‌مند باشند، ولى تاويل آنها ناقص مى‌باشد.

وى مصحف [[علی بن ابی‎طالب(ع)، امام اول|حضرت على(ع)]] را يكى از منابع مهم تاويل قرآن مى‌داند كه توسط ائمۀ(ع) تاويلاتى از آن پيرامون قرآن نقل شده است.