نمایش مبدأ برای رشف الزلال من السحر الحلال

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR122672J1.jpg
| عنوان = رشف الزلال من السحر الحلال
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌‌بکر]] (نويسنده)
|زبان
| زبان = عربی
| کد کنگره = 1376 5ر 4471 PJA 
| موضوع =ادبیات عربی - قرن 8ق. - شعر عربی - قرن 8ق.
|ناشر 
| ناشر = 
| مکان نشر = 
| سال نشر = 1997م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE122672AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 122672
| کتابخوان همراه نور = 122672
| کد پدیدآور = 615
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''رشف الزلال من السحر الحلال'''، اثر [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|جلال‌الدین سیوطی]] (متوفی 911ق)، رساله‌ای است مختصر، دربردارنده چندین مقامه درباره بانوان و مسائل مربوط به شب اول عروسی.

کتاب، دربردارنده مجموعه بیست مقامه، به حجم و اندازه متفاوت می‌باشد، به‌گونه‌ای که برخی طولانی بوده و در حدود شصت سطر می‌باشد، برخی نیز کوتاه و مختصر بوده و به‌ندرت از هشت سطر، تجاوز می‌کند. [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] این مقامه‌ها را از زبان بیست عالم و دانشمندی ذکر نموده است که دارای تخصص متفاوت و گوناگون بوده و موضوع مقامات آن است که هریک از علما، آنچه را در شب عروسی خود دیده و از نظر علمش موافق بوده، به همکاران و دوستان خود، گفته است<ref>ر.ک: مقدمه، ص10</ref>.

در مقدمه‌ای که ناشر به ابتدای کتاب افزوده است، به این نکته اشاره گردیده که گرچه موضوع رساله حاضر و مسائل ذکرگردیده در آن، جزو مطالبی است که از ادبیات غیر اخلاقی و در اصطلاح، فحشا محسوب می‌شود، اما بیشتر به‌منظور شوخی و سرگرمی به رشته تحریر درآمده است. با مطالعه آثار [[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]]، می‌توان دریافت که وی غالبا از ذکر اقسام ناهنجاری‌هایی که در زمان او، شیوع داشته، پرهیز نموده و در اثر حاضر، تنها به وجود چنین پدیده‌ای در آن جامعه، اشاره کرده است<ref>ر.ک: همان</ref>.

[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] در نگارش و تدوین مطالب کتاب، از سبک و روش مقامه‌نویسی پیروی نموده و داستان خویش را از زبان ابوالدر نفیس بن ابی‌ادریس نقل کرده که مردم را موعظه نموده و به ازدواج، دعوت کرده و آنها را از عمل شنیع لواط، برحذر داشته است و بیست نفر از علما، دعوت وی را پذیرفتند <ref>ر.ک: همان</ref>.

[[سیوطی، عبدالرحمن بن ابی‌بکر|سیوطی]] در ذکر مقامه‌های کتاب، به رویکرد خلاقانه پایبنده بوده و از آرایه‌های علم بدیع، همچون سجع، جناس، طباق و توریات زیبا و شگرف، به‌خوبی و زیبایی، بهره برده و مطالب کتاب را با ادبیات شاعرانه، آراسته است<ref>ر.ک: همان</ref>.