نمایش مبدأ برای رساله در عرفان

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR38888J1.jpg
| عنوان = رساله در عرفان
| عنوان‌های دیگر = 
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = 
[[مجذوبعلی شاه، محمد جعفر بن صفر]] (نويسنده)
[[قنبریان، علی]] (مصحح)
[[دهقان بنادکی، محسن]] (مصحح)
|زبان
| زبان = فارسی
| کد کنگره =  /م3ر5 289/6 BP 
| موضوع =
|ناشر 
| ناشر = صبا
| مکان نشر = ایران - تهران
| سال نشر = 1394ش
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE38888AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 978-964-6448-58-2
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 38888
| کتابخوان همراه نور = 38888
| کد پدیدآور = 7555
| پس از = 
| پیش از = 
}}

'''رساله در عرفان'''، تصحیح رساله‌ای است در سیر و سلوک و عرفان، اثر [[مجذوبعلی شاه، محمد جعفر بن صفر|محمدجعفر کبودرآهنگی قره‌گوزلو]]، ملقب به [[مجذوبعلی شاه، محمد جعفر بن صفر|مجذوب‌علی‌شاه همدانی]] (1175-‌1238ق) که با تصحیح [[قنبریان، علی|علی قنبریان]] و [[دهقان بنادکی، محسن|محسن دهقان بنادکی]] منتشر شده است.

رساله دارای دو بخش است: در بخش نخست، زندگی‌نامه مؤلف، نسخه‌شناسی و کیفیت تصحیح نسخه بیان شده و بخش دوم، به تصحیح متن رساله، اختصاص یافته است که در آن، برخی از مباحث مهم عرفان عملی، همچون راه و روش و طریق سیر و سلوک، انواع ذکر و اثرات آن و... بیان گردیده است. سعی مصحح آن بوده که به مقصود اصلی مؤلف دست یافته و آن را تقدیم خوانندگان کند؛ گرچه با توجه به اینکه تنها تک‌نسخه‌ای متعلق به کتابخانه مجلس شورای اسلامی از آن موجود است، این امر مشکل و متعسر بوده است<ref>ر.ک: قنبریان، علی؛ دهقان، محسن، ص387</ref>.

تاریخ کتابت رساله حاضر، قرن 13 بوده و در نسخ موجود از آن، نام مؤلف و پدیدآور، ذکر نگردیده و فقط در آخرین فصل که در ارتباط با سلسله‌های صوفیه است، مؤلف با عبارت: «چون مقام مناسب بود، لهذا ذکر شجره خود را نقل نموده. این حقیر محمدجعفر الملقب به [[مجذوبعلی شاه، محمد جعفر بن صفر|مجذوب‌علی]] از جمله مریدان حضرت حسین‌علی‌شاه اصفهانی...»، نام خود و سلسله درویشی خود را ذکر کرده است<ref>ر.ک: مقدمه مصحح، ص22-‌23</ref>.

وی علاوه بر طریقت و حقیقت، حافظ شریعت نیز بوده است و در موارد بسیاری از رساله، از لزوم حفظ شریعت و پایبندی به آن، صحبت به میان آورده است<ref>ر.ک: همان، ص7</ref>.

هرکجا از متن کتاب، ناخوانا بوده و بعد از سعی و تلاش مصحح، مطلب حل نگردیده و روشن نشده، به‌جای مطلب ناخوانا، از کروشه [] استفاده شده است. در ترجمه آیات، از ترجمه «الميزان» استفاده شده و هرجا که اضافه کردن کلمه و یا عبارتی به متن اصلی، ضروری به نظر می‌رسیده، جهت حفظ امانت، در داخل گیومه قرار داده شده است و در متن مصحح، شیوه رسم‌الخط امروزین رعایت گردیده است<ref>ر.ک: همان، ص23</ref>.