نمایش مبدأ برای رسالة في العدالة (قزوینی)

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR00196J1.jpg
| عنوان =رسالة في العداله (للقزوینی)
| عنوان‌های دیگر =
| پدیدآوران = 
[[موسوی علوی، جواد]] (مصحح)

[[موسوی علوی، علی]] (مصحح)

[[موسوی قزوینی، علی]] (نویسنده)
| زبان =عربی
| کد کنگره =
| موضوع =

| ناشر = 
جماعة المدرسين في الحوزة العلمیة بقم، مؤسسة النشر الإسلامي
| مکان نشر =قم - ایران
| سال نشر = 1377 ش 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE00196AUTOMATIONCODE
| چاپ =1
| شابک =964-470-234-4
| تعداد جلد =1
| کتابخانۀ دیجیتال نور =00196
| کتابخوان همراه نور =00196
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
{{کاربردهای دیگر|عدالت (ابهام‌زدایی)}}

'''رسالة في العدالة''' تألیف [[موسوی قزوینی، علی|سيد على بن اسماعيل موسوى قزوينى]] (م 1298 ق)، در بردارنده معناى عدالت، راه‌هاى اثبات آن و عوامل از بين رفتن آن است. از آنجائى كه مسئله عدالت در موارد زيادى مثل امام جماعت، مفتى، قاضى، و حاكم شرع و همينطور شاهد در دادگاه، راوى احاديث معصومين، وصى و غير آنان مورد نياز است مؤلف تصميم به تأليف اين كتاب گرفته است.

قبل از وى نيز به دليل اهميت مسئله عدالت و تبيين مفهوم و احكام آن، در مباحث گوناگون بزرگان زيادى به تأليف کتاب‌هائى در موضوع عدالت و گناهان كبيره و صغيره پرداخته‌اند كه در [[الذريعة إلی تصانيف الشيعة|الذريعة]] ج 225/15 و 226 به آنها اشاره شده است كه از معروفترين آنان مى‌توان به [[شهيد ثانى]](م 966 ق)، [[محقق کرکی، علی بن حسین|محقق ثانى]] (م 940 ق)، [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] (م 1281 ق) و [[آخوند خراسانى]](م 1327 ق) اشاره كرد

كتاب به سبک فقه استدلالى نوشته شده و مؤلف تلاش نموده با استقراء تام كلمات فقها اثر ارزشمندى را ايجاد نمايد كه در اين امر موفق بوده است. وى در اين كتاب به آثار فقهى ارزشمندى همچون الهداية [[شيخ صدوق]](م 381 ق)، الاشراف [[شيخ مفيد]](م 413 ق)، کتاب‌هاى [[طوسی، محمد بن حسن|شيخ طوسى]](م 460 ق)، الوسيلة(م بعد از 585 ق)، السرائر[[ابن ادریس، محمد بن احمد| ابن ادريس]] (م 598 ق)، الجعفرية محقق اوّل(م 676 ق)، [[الدروس الشرعية في فقه الإمامية|الدروس]]، [[ذكری الشيعة في أحكام الشريعة|الذكرى]] ([[شهید اول، محمد بن مکی|شهيد اوّل‌]] م 726 ق)، [[مسالك الأفهام إلی تنقيح شرائع الإسلام|مسالك الافهام]] [[شهيد ثانى]](م 966 ق)، مجمع الفائدة و البرهان محقق اردبيلى(م 993 ق)، الكفاية [[محقق سبزواری، محمدباقر|محقق سبزوارى]] (م 1090 ق)، [[مستند الشيعة في أحكام الشريعة|مستند الشيعه]] [[نراقی، احمد بن محمدمهدی|محقق نراقى]] (م 1245 ق)، [[مفتاح الكرامة في شرح قواعد العلامة|مفتاح الكرامة]] [[حسینی عاملی، محمدجواد بن محمد| سيد جواد عاملى]] (م 1226 ق)

استناد نموده است.

از طرفى چون وى از شاگردان مبرز و فاضل [[صاحب جواهر، محمدحسن بن باقر|شيخ حسن نجفى]] (م 1266 ق)[[صاحب جواهر، محمدحسن|صاحب جواهر]] الكلام و [[انصاری، مرتضی بن محمدامین|شيخ اعظم انصارى]] (م 1281 ق) بوده است قسمت عمده‌اى از كتاب به ذكر نظريات آن دو و نقد و بررسى آن اختصاص يافته است همچنين نظريات صاحب مفتاح الكرامه بارها در كتاب ذكر و بررسى شده است كه از اين نظر كتاب از جايگاه خاصى برخوردار است.اين كتاب از نظر استقراء تام كلمات فقها و بررسى دقيق آنها، فقه الحديث عميق، متن روان، بيان مباحث اصول فقه در بين آثار فقهى اماميه از اعتبار بالايى برخوردار است.

اگر چه اين كتاب به بيان مباحث فقهى عدالت پرداخته است اما طرح بعضى از مسائل اخلاقى مثل توبه، گناهان كبيره و صغيره در ضمن مباحث فقهى به آن رنگ و بوى کتاب‌هاى اخلاقى داده است.