نمایش مبدأ برای رسائل نوربخش

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NUR149074J1.jpg
| عنوان = رسائل نوربخش
| عنوان‌های دیگر =  1. رساله‌ی معراجیه 2. رساله‌ی شرح حدیث عما 3. رساله‌ی تفسیر آیه‌ی لقاءاللّٰه 4. رساله‌ی عوالم خمسه
| پدیدآورندگان
| پدیدآوران = [[نوربخش، محمد]] (نويسنده)
[[تهگسوی،  بشارت  حسین]] (مترجم)
|زبان
| زبان = اردو - فارسی
| کد کنگره =  5ر9ن 293/3 BP 
| موضوع =نوربخشیه - تصوف - فرقه‎ها
|ناشر 
| ناشر = 
| مکان نشر = 
| سال نشر = 1397ش - 2018م
| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE149074AUTOMATIONCODE
| چاپ = 1
| شابک = 
| تعداد جلد = 1
| کتابخانۀ دیجیتال نور = 149074
| کتابخوان همراه نور = 149074
| کد پدیدآور = 114367
| پس از = 
| پیش از = 
}}
'''رسائل نوربخش'''، مجموعه چهار رساله از [[نوربخش، محمد|میر سید محمد نوربخش قهستانی]] (795-869ق) است که با تحقیق و ترجمه [[تهگسوی، بشارت حسین|سید بشارت‌حسین تهگسوی]] منتشر شده است.

اولین رساله این مجموعه، «رساله معراجیه» است. سبک این رساله، بیشتر نثر فنی است؛ چراکه نویسنده از تعداد بیشتر کلمات و ترکیبات عربی، آیات و احادیث، اطناب، آرایه‌های ادبی مثل سجع، موازنه، مراعات نظیر، اشتقاق، ترادف، واج‌آرایی، تضاد، تلمیح و تشبیه، استفاده کرده است. وی در این رساله، معراج پیامبر(ص) را به روش عرفانی، تشریح کرده و معتقد است که پیامبر(ص) با جسد مثالی، در حالت غیبت به این سفر روحانی رفته و هرآنچه مشاهده کرده، همه صورت‌های مثالی بوده است<ref>ر.ک: افروز، نرگس و دیگران، ص1</ref>. این رساله، شامل مباحث زیر است: تحمیدیه، تحیت حضرت محمد(ص)، اشاره به سندیت معراج از نگاه قرآن و حدیث، درج خلاصه بسیار مختصر سفر معراج و...<ref>ر.ک: همان، ص4</ref>.

دومین رساله، رساله‌ای است در شرح حدیث عما. در این حدیث، از پیامبر(ص) سؤال می‌شود که پروردگار پیش از آنکه خلق را بیافریند، کجا بوده است. در بخشی از این رساله، در توضیح جواب پیامبر(ص) به این سؤال، چنین آمده است: «فرمود که در پوشیدگی بود؛ ساده از تعینات مانند هوا. عدم تعینات و سادجیه که واقعا از حالات ارباب تجلیات است و اعتبار مراد حضرت اطلاق است، قطع نظر از قیود و کثرت به موجب «كلم الناس علی قدر عقولهم»، چون جلافت سائل ظاهر است، به هوا تشبیه فرمود»<ref>ر.ک: متن کتاب، ص66</ref>.

رساله سوم، رساله‌ای است در تفسیر آیه «لقاء الله». خداوند در آیه 110 سوره کهف، می‌فرماید: «فَمَنْ كَانَ يَرْجُو لِقَاءَ رَبِّهِ فَلْيَعْمَلْ عَمَلًا صَالِحًا وَلَا يُشْرِكْ بِعِبَادَةِ رَبِّهِ أَحَدًا». نویسنده در توضیح این آیه، چنین گفته است که مؤمنان همگی به لقای پروردگار، مقتقدند، ولی شیعه اثناعشری، شیعه زیدی و معتزله، لقا را در روز قیامت دانسته و اصحاب باقی مذاهب و ارباب سایر مشارب، لقا را بر حقیقت خود گذاشته‌اند<ref>ر.ک: همان، ص71</ref>.

آخرین رساله، «رساله عوالم خمسه» می‌باشد که رساله‌ای است در توضیح عوالم پنج‌گانه لاهوت، جبروت، ملکوت، ملک و ناسوت<ref>ر.ک: همان، ص76</ref>.