نمایش مبدأ برای راز ماندگاری مثنوی مولانا در عصر انفورماتیک

{{جعبه اطلاعات کتاب
| تصویر =NURراز ماندگاری مثنوی مولانا در عصر انفورماتیکJ1.jpg
| عنوان =راز ماندگاری مثنوی مولانا در عصر انفورماتیک
| عنوان‌های دیگر =
|پدیدآورندگان 
| پدیدآوران = 
[[جهانگرد، نسرین]] (نویسنده)
|زبان 
| زبان =
| کد کنگره =‏PIR۵۳۰۵/ج۹ر۲
| موضوع =مولوی، جلال‌الدین‌ محمدبن‌ محمد، ۶۰۴ - ۶۷۲ق‌.-- نقد و تفسیر,شعر فا‌رسی‌ -- قرن‌ ۷ق‌. -- تا‌ریخ‌ و نقد
|ناشر 
| ناشر =انتشارات علمی 
| مکان نشر =تهران
| سال نشر =1388 

| کد اتوماسیون =AUTOMATIONCODE.....AUTOMATIONCODE
| چاپ =اول
| شابک =
| تعداد جلد =
| کتابخانۀ دیجیتال نور =
| کتابخوان همراه نور =
| کد پدیدآور =
| پس از =
| پیش از =
}}
'''راز ماندگاری مثنوی مولانا در عصر انفورماتیک''' تألیف [[جهانگرد، نسرین|نسرین جهانگرد]]؛ این کتاب، دربارۀ اخلاق عرفان و اندیشه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، اثر پذیری او از دیگران و همچنین اثرگذاری او بر دیگران بحث نموده، و مشتمل بر یک مقدمه و دو بخش است و هربخش خود چندین فصل دارد. نام کتاب برگرفته از عنوان فصل نخست بخش اول می‌باشد. 

در مقدمۀ کتاب، در مورد پیشرفت شگفت‌انگیز علم و پیشگامی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در دانش کوانتوم، و نقشه سازندۀ عرفان در ارتباط انسان و خدا، مراحل تکاملی عرفان از زهد خشک تا وحدت وجود بهره‌گیری [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] از فلاسفۀ یونان، مطالبی را به اختصار بیان کرده است. 

بخش اول کتاب با عنوان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در عصر انفورماتیک،پنج فصل دارد: 

فصل نخست، با عنوان راز ماندگاری [[مثنوی معنوی|مثنوی]] در عصر اطلاعات(انفورماتیک)، ابتدا ویژگی‌های مکتب عرفانی خراسان را برشمرده و [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را چهرۀ برجسته و ممتاز آن مکتب معرفی کرده است، آنگاه فضایل اخلاقی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را بررسی نموده و از تأثیر موضوعات فقهی، کلامی و قرآنی در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] سخن گفته است. 

فصل دوم، دربارۀ انعکاس موضوع‌های کلامی، دینی و فلسفی در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] بحث کرده است و دیدگاه فلسفی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] را بیشتر مورد بررسی قرار داده و می‌نویسد [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] فلسفه را به حکمت تعبیر می‌کرد و با آن موافق بود. سپس با شرح و تفسیر اصطلاح اگزیستانسیالیست، می‌گوید [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] افکار و عقاید اگزیستانسیالیستی داشته است. 

فصل سوم، دربارۀ دیدگاه روانشناسی [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، مسئله روح و انعکاس علم طب، هیئت و نجوم در [[مثنوی معنوی|مثنوی]] بحث کرده است. 

فصل چهارم، دربارۀ [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] است و در آن از عشق سوزان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] نسبت به [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] و تأثیر فکری [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] بر [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، و طریقه [[شمس تبریزی، محمد|شمس]] و مسلک قلندران سخن رانده است. 

فصل پنجم وارد مبحث سماع و نی از دیدگاه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و [[مثنوی معنوی|مثنوی]] شده و این موضوع را با تفصیل بیشتری بررسی نموده است. 

بخش دوم، با عنوان تأثیر پذیری [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] از شعرای گذشته و اثرگذاری اشعار او بر شعرای بعد از خود، شامل دو فصل می‌شود: در فصل نخست، ابتدا دربارۀ [[سعدی، مصلح بن عبدالله|سعدی]] و غزلیاتش و اینکه او لطف غزل را به سرحد کمال رساند و شادابی غزل را تکمیل کرد، بحث نموده بعد با مقایسه‌ای میان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، [[عطار، محمد بن ابراهیم|عطار]] و [[سنایی، مجدود بن آدم|سنایی]] وجوه اشتراک و افتراق و تأثیرپذیری [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] از آن دو را بررسی کرده است. در ادامه، با عنوان [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] و [[فردوسی، ابوالقاسم|فردوسی]] و رستم در حماسه [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولوی]] می‌گوید از اسامی پهلوانان و پادشاهان و زنان بزرگ [[شاهنامه فردوسی (نشر قطره)|شاهنامه]] در [[کلیات شمس تبریزی|دیوان شمس]] این باور را تأیید می‌کند که [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]] در قصرهای تو در توی شاهنامه سیر و سفر معنوی داشته است. در فصل دوم، دربارۀ شعر و اندیشۀ [[حافظ، شمس‌الدین محمد|حافظ]]، [[خیام، عمر بن ابراهیم|خیام]]، [[مولوی، جلال‌الدین محمد|مولانا]]، [[نظامی، الیاس بن یوسف|نظامی]] و [[خاقانی شروانی|خاقانی]] بحث کرده است. فهرست منابع و مآخذ در پایان کتاب درج است.<ref> ر.ک: عالمی، محمدعلم، ص217-218</ref>